7. Hukuk Dairesi 2015/35846 E. , 2016/14317 K

[İctihat]

7. Hukuk Dairesi 2015/35846 E. , 2016/14317 K.

'İçtihat Metni'
Mahkemesi :İş Mahkemesi
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay'ca incelenmesi davalı ... vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:


1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı Bakanlığın aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı işyerinde garson olarak çalışırken iş akdinin işveren tarafından haksız olarak sonlandırıldığından bahisle kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının ödetilmesini istemiştir.
Davalı şirket, davacının iş akdinin haklı nedenle feshedildiğini, kıdem ve ihbar tazminatı talep edemeyeceğini, tüm haklarının ödendiğini hiçbir alacağı olmadığını savunarak, davalı Bakanlık ise husumet itirazında bulunarak davanın reddini talep etmişlerdir.
Mahkemece, davacının iş akdinin işveren tarafından, haklı neden olmaksızın feshedildiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacının fazla mesai alacağı bulunup bulunmadığı noktasında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda davacı, davalı işyerinde 08:00-18:00 / 20:00 saatleri arasında depocu olarak çalıştığını iddia etmiş, davalılar ise işyerinde fazla çalışma yapılmadığını savunmuştur. Mahkemece, hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının haftanın 5 günü 08:00-18:00 saatleri arasında çalıştığı, bu çalışmaya ek olarak ayda 6 kez de 2 saat fazla mesaiye kaldığı kabul edilerek haftalık 3 saat fazla mesai yaptığı kanaatine varılarak kısmen kabul edilmiştir. Ancak dosyada dinlenilen davacı tanığı ... bozma kararı öncesi alınan beyanında davacının haftanın 5 günü 08:00-18:00 saatleri arasında çalıştığını, malzeme geldiğinde ayda 5 - 6 kez 2 saat kadar fazla çalışma yaptığını, bozma kararı sonrası alınan beyanında ise ayda 3 - 5 saat mesai dışında fazla çalışması olduğunu, diğer davacı tanığı ... ise bozma kararı öncesi alınan beyanında davacının haftanın 5 günü sabah 08:00 akşam 18:00 saatleri arasında çalıştığını, belirttiği saatler dışında çalışma yapmadığını, bozma kararı sonrası alınan beyanında Cuma günleri 2 - 3 saat kadar fazla çalışması olduğunu söylemiştir. Dinlenilen tanık beyanları muğlak ve birbirleri ile çelişkili olduğu gibi bozma öncesi ve sonrası alınan beyanlar yönünden kendi içlerinde de çelişkilidir. Ayrıca Dairemizce incelemesi yapılan emsal 2014/14267 Esas sayılı dosyada da davacı ile aynı işi yapan bir işçinin aynı tanık beyanlarına rağmen fazla mesai çalışmasının bulunmadığı tespit edilmiş ve karar onanmıştır. Toplanan tüm bu deliller kapsamında davacının fazla mesai yaptığını ispatlayamadığı anlaşılmaktadır. Yapılacak iş, uygulamada çelişkiye sebep olmamak için davacının fazla mesai talebinin reddine karar vermektir. Bu talebin reddi yerine kabulüne karar vermek hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, 19.09.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.