7. Hukuk Dairesi 2016/4970 E. , 2016/12117 K.

[İctihat]

7. Hukuk Dairesi 2016/4970 E. , 2016/12117 K.

'İçtihat Metni'
Mahkemesi :İş Mahkemesi
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:


Davacı, iş akdinin haksız olarak feshedildiğini, çalıştığı dönem itibariyle davalı işyerindeki işçi sayısının 4857 sayılı Kanunun ilgili maddesinde iş bu davanın kabulü için aranan sayının üzerinde olduğunu, davacının feshe sebep olabilecek bir davranışının olmadığını, işveren tarafından da herhangi bir ihtar ya da uyarı yazısı tebliğ edilmediğini, usulüne uygun olmayan fesih bildiriminin son çare ilkesini ihlal ettiğini ileri sürerek işe iadesini talep etmiştir.
Davalı, davalı işyerindeki işçi sayısının Yasanın gerektirdiği 30 kişinin altında olduğunu, davacının iş akdinin işyerini maaşı ile karşılayamayacak zarara uğratması ve başka işverene çalışma istemi ile feshedildiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, akdin sona erdiği 2015/Temmuz ... dönem bordrosunda davalı işyerinde 13+1=14 işçi kayıtlı olduğu, davalı şirketin başka şubesinin olup olmadığı ve bağlantılı iş yerinin bulunup bulunmadığı yönünde davacı tarafça bilgi edinilemediğinin bildirildiği ve aksi yönde iddia ve beyanda bulunmadığı, bu suretle fesih tarihi itibariyle davalı iş yerinde 30 ve ya daha fazla işçi çalışmadığı ve davacının iş güvencesi hükümlerinden faydalanmasının 4857 sayılı İş Yasasının 18 ve devamı maddelerindeki düzenlemeler doğrultusunda mümkün olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Taraflar arasında fesih tarihi itibariyle işverence otuz veya daha fazla işçi çalıştırılıp çalıştırılmadığı ve dolayısıyla davacının iş güvencesi kapsamında kalıp kalmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanunu'nun 18.maddesidir.
4857 sayılı İş Kanunu'nun 18.maddesinin birinci fıkrasına göre iş güvencesi hükümlerinden yararlanmak için otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerinde çalışmak gerekir. Aynı maddenin dördüncü fıkrasına göre işverenin aynı işkolunda birden fazla işyerinin bulunması halinde, işyerinde çalışan sayısı bu işyerlerinde çalışan toplam işçi sayısına göre belirlenir. İşçi sayısına ilişkin bu hüküm nispi emredici olduğundan, daha az işçi sayısını öngören sözleşme hükümleri geçerli kabul edilmektedir.
Otuz işçi sayısının belirlenmesinde fesih bildiriminin işçiye ulaştığı tarih itibariyle belirli-belirsiz süreli, tam-kısmi süreli, daimi-mevsimlik sözleşmelerle çalışan tüm işçiler dikkate alınır.
Somut olayda, davalı bir Anonim Şirket olup, davalı işverenin fesih tarihinde Türkiye genelinde aynı işkolundaki işçi sayısının mahkemece araştırılması gerekirken bu görevin davacı tarafa yüklenerek, davacı tarafça davalı şirketin şube ya da bağlantılı işyeri tespit edilemediğinden bahisle davanın reddine karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Yapılacak iş, mahkemece, davalı işyerinin fesih tarihinde, Türkiye genelinde, aynı işkolundaki işçi sayısının araştırılarak çıkacak sonuca göre bir karar verilmesidir.
SONUÇ Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 02.06.2016 gününde oybirliğiyle KESİN olarak karar verildi.