7. Hukuk Dairesi 2015/2736 E. , 2016/11854 K.

[İctihat]

7. Hukuk Dairesi 2015/2736 E. , 2016/11854 K.

'İçtihat Metni'



Mahkemesi :Asliye Hukuk Mahkemesi
(İş Mahkemesi Sıfatıyla)
Dava Türü : Alacak

YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay’ca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayanağı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2- Davacı, iş sözleşmesinin haksız nedenle işverence feshedildiğini iddia ederek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, ulusal bayram genel tatil ve hafta tatili ücret alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda, davacı davalı işverene ait iş yerinde 3 yıl 3 ay 11 gün süre ile servis elemanı olarak çalışmış olup aylık net 1.500,00 TL ücret aldığını iddia etmiş davalı işveren ise davacının asgari ücretle çalıştığını belirtmiştir. Hizmet döküm cetveli ile işverence dosyaya ibraz edilen bordrolarda davacının ücretinin asgari ücret olduğu görülmüştür. Davacı tanıklarından iş yeri çalışanı ... davacının aylık 1.500,00 TL ücret aldığını, komşu iş yeri çalışanlarından ... davacının en son 1500,00 TL aldığını, ... 1200,00-1500,00 TL arası maaş aldığını bildiğini beyan etmişler, dinlenen davalı tanığı ... ise davacının asgari ücret aldığını ifade etmiştir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının net 1300,00 TL ücret aldığı kabul edilerek dava konusu alacaklar hesaplanmış ise de, usulünce emsal ücret araştırması yapılmadan davacının ücretinin net 1300,00 TL olarak kabul edilmesi hatalı olmuştur
3- Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Yasanın 41 inci maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalar olup, 63 üncü madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam 45 saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz.
Somut olayda davacının tanık beyanlarına göre kışın haftada 6 gün 09.00-19.00 saatleri arasında 1 saat ara dinlenme ile 9 saat fazla mesai yaptığı, yazın ise 09.00, 10,00- 23.00 saatleri arasında çalışmış ise de taleple bağlı kalınarak haftada 7 gün 12 saat çalışarak 84 saat çalıştığı 1,5 saat ara dinlenmesi ile 84-9=75 saatten haftada 30 saat fazla mesai yaptığı kabul edilmiştir. Oysa davacının yaz döneminde hafta tatili çalışmalarında yapacağı günlük 7,5 saatlik normal mesainin toplam çalışma süresinden mahsup edilmesi gerekirken hesaplamada dikkate alınmayarak mükerrer ödemeye neden olacak şekilde hesaplama yapılmıştır. Çünkü davacının hafta tatillerinde yapmış olduğu normal çalışmalar ayrı bir alacak konusu yapılıp ayrıca hesaplanıp hüküm altına alınmıştır. Yapılacak iş, aralıksız 7 gün çalışılan haftalar için hesaplanan toplam haftalık çalışma saatinden hafta tatilinin normal çalışma süresi olan 7,5 saat mahsup edildikten sonra çıkacak sonuca göre fazla çalışma süresi yönünden karar vermektir. Mahkemece bu husus gözetilmeksizin mükerrer ödemeye neden olacak şekilde fazla mesai ücretine hükmedilmiş olması hatalıdır. Ayrıca yaz dönemi için yapılan fazla mesai hesabında davacının haftalık çalışması 84 saat olup 7 günlük çalışma için 1,5 saat ara dinlenmesi ile toplam 10,5 saat ara dinlenmesinin haftalık çalışma süresinden düşülmesi gerekirken bilirkişice 9 saat ara dinlenmesi düşülerek 7. gün çalışması için 1,5 saat ara dinlenmesinin düşülmemesi de hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, fazla alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 31.05.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.