7. Hukuk Dairesi 2015/5976 E. , 2016/8652 K.

[İctihat]

7. Hukuk Dairesi 2015/5976 E. , 2016/8652 K.

'İçtihat Metni'
Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2- Davacı 01.01.2005-30.12.2011 tarihleri arasında davalı şirkette ambulans şoförü olarak çalıştığını, davacının ücretlerinin zamanında ödenmediğini, eksik ödendiğini, fazla mesai, yıllık ücretli izinlerinin ödenmediğini, bu nedenle iş akdini ihtar çekerek feshettiğini, 2005-2008 yılları arasında 24 saat çalışıp, 24 saat dinlendiğini, geri kalan günlerde 08.00-18.00 saatleri arasında çalıştığını, 2008-2010 yılları arasında 24 saat çalışıp, 48 saat dinlendiğini, geri kalan günlerde 08.00-18.00 saatleri arasında çalıştığını , 2010-30.12.2011 tarihleri arasında ise 24 saat çalışıp 48 saat dinlendiğini belirterek kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin fazla mesai, bayram ve genel tatil, son maaş alacağı ve asgari geçim indirimi alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacının fazla çalışma ücreti ve ulusal bayram genel tali ücreti alacağının bulunup bulunmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.

İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Somut olayda davacı davalı işyerinde 2005-2008 yılları arasında 24 saat çalışıp, 24 saat dinlendiğini, geri kalan günlerde 08.00-18.00 saatleri arasında çalıştığını, 2008-2010 yılları arasında 24 saat çalışıp, 48 saat dinlendiğini, geri kalan günlerde 8.00-18.00 saatleri arasında çalıştığını, 2010-30.12.2011 tarihleri arasında ise 24 saat çalışıp 48 saat dinlendiğini ek olarak ayda 3-4 kere yakın illere cenaze götürülmesi işini yaptığını iddia etmiş, davalı ise davacının fazla mesai, bayram ve genel tatil alacaklarının bulunmadığını savunmuştur.
Yargılama sırasında dinlenen davacı tanıklarından ..., 2006 yılında çalışmaya başladığında 12 saat 2 vardiya halinde çalıştıklarını, kendisinin gece davacının gündüz çalıştığını, 1 yıl bu şekilde çalıştıktan sonra 8 saatlik üçlü vardiyaya geçtiklerini, bunun da yaklaşık 1.5 yıl kadar sürdüğünü, akabinde 24 saat çalışıp 48 saat dinlenme şeklinde çalışma düzenine geçtiklerini, ancak yılda 2 ayda servise geçip sabah saat 07:00 akşam saat 19:00 şeklinde çalıştıklarını, resmi ve dini bayramlarda çalıştıklarını, nöbet olmazsa Pazar günleri tatil olduğunu, 3 vardiya sisteminde çalışırken 3 haftada bir Pazar günleri nöbet geldiğini, o gün 24 saat çalıştıklarını beyan etmiş, diğer davacı tanığı ... mesainin ilk 3 yıl birinci gün 24 saat çalışma akabinde 24 saat dinlenme sonrasında 3 gün sabah 08,00 akşam 18,00 saatleri arasında mesai sonra tekrar 24 saat çalışma ve devam eden şekilde olduğunu, daha sonra 24 saat mesai 48 saat istirahat şeklinde çalışmaya başladıklarını, haftada 7 gün çalıştıklarını ayrıca bir hafta tatilinin olmadığını, resmi ve dini bayramlarda çalıştıklarını beyan etmiş davalı tanığı ... davacının 2005-2006 yıllarında çalışmaya başladığını, davacının 8 saatlik vardiyalarda 3 vardiya halinde çalıştığını, vardiya saatlerinin 08:00 – 16:00, 16:00-24:00, 24:00-08:00 olduğunu, haftada bir gün izni olduğunu, dini bayramlarda 12 şoför 2'şer kişi nöbetleşe çalıştıklarını, resmi tatillerde ve hafta sonları aynı şekilde nöbetleşe çalıştıklarını beyan etmiştir.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının 2006-2007 yılları arasında günde 12 saat haftanın 6 gününde toplam 72 saat çalışma ve günde 1.5 saat ara dinlenmesi yaparak haftada 18 saat fazla mesai yaptığı, 2008 yılından itibaren 1.5 yıl 3 vardiya halinde günde 8 saat çalıştığı, 24 saat çalıştığı günde ise 14 saat fazla mesai yaptığı yani ayda 1 hafta 14 saat fazla mesai yaptığı, 2009/2. dönem ve 30.12.2012 arasında 24 saat çalışma ve 48 saat dinlenme şeklindeki çalışma düzeninde 4 saat ara dinlenmesi düşüldüğünde davacının her nöbette 20 saat çalıştığı ve akabinde 48 saat izin verilmişse de günlük çalışma süresinin denkleştirme tabi tutulamayacağı belirtilerek 20 saatlik çalışmadan günlük 11 saatlik çalışma çıkarıldığında her nöbeti için 9 saat fazla mesai yaptığı, ayda 10 gün nöbet tuttuğundan ayda 90 saat ve haftada 22.5 saat fazla mesai yaptığı, resmi bayramlarda nöbetine denk gelen günlerde çalıştığı dini bayramlarda ise ramazan bayramında 1 gün, kurban bayramında 2 gün çalıştığı kabul edilmiştir.
Davacının İş Mahkemesinin 2012/61 Esas ve 2014/291 Karar nolu davacının ... davalısının ..... olduğu dosyada yeminli olarak tanık sıfatıyla beyanının alındığı davacının beyanında '1 yıl kadar 08.00-18.00 veya 18.00-08.00 saatleri arası vardiyalı çalıştıklarını, bir yıldan sonra ise günlük 8 saat 08.00-16.00, 16.00-24.00, 24.00-08.00 saatleri arası çalışmaya başladıklarını, haftanın 5 günü bu şekilde çalıştıklarını, Cumartesi Pazar günleri 24 saat usulüne göre çalışmaya başladıklarını, Cumartesi günü 24 saat çalışmış iseler Pazar günü tatil olduğunu, dini bayramlarda 24 saat çalışma usulüne göre çalıştıklarını, 1 gün bu şekilde çalışmış iseler diğer günler tatil yaptıklarını, bayramın 4. günü vardiya gelmiş ise, yine aynı şekilde çalıştıklarını, resmi bayramlarda da eğer nöbet denk gelirse 24 saat çalışma usulüne göre çalıştıklarını' beyan etmiş olup, davacının yeminli olarak tanık sıfatıyla verdiği beyanının dosyadaki talebiyle ve bilirkişi tarafından belirlenen çalışma düzeniyle uyumlu olmadığı anlaşılmakla davacının mahkeme huzurundaki yeminli beyanı kendisini bağlayacağından fazla mesai, bayram ve genel tatil alacakları belirlenirken davacının bu beyanı esas alınarak hesaplama yapılması gerekirken yazılı şekilde hesaplama yapan bilirkişi raporuna itibarla karar verilmiş olması hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 19.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.














ZK