Normal tebligat gönderilmeden 35. Maddeye göre tebligat gönderilmez

[Hepsihukuk]

T.C.
YARGITAY
12. Hukuk Dairesi


ESAS NO : 2017/3413
KARAR NO : 2018/2344


Yukarıda tarih ve numarası yazılı Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü :

Borçlu vekilinin, ödeme emri tebliğinin usulsüzlüğü nedeniyle tebliğ tarihinin düzeltilmesi istemi ile icra mahkemesine başvurduğu, mahkemece, istemin kabulüne karar verildiği, takip alacaklısı vekilinin istinaf başvurusunun ise İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 12. Hukuk Dairesi’nce esastan reddedildiği görülmüştür.

7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesinde: "Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır." hükmü öngörülmüştür. Ticaret sicilinde kayıtlı adresin bilinen adres olarak kabul edilebilmesi için tebliğ tarihinden önce borçlu şirket tarafından ticaret siciline, tebliğ merciine ya da alacaklıya adres değişikliğine dair bir bildiriminin yapılmamış olması gerekir.

Tebligat Kanunu’nun 35. maddesi ve Tebligat Yönetmeliği'nin 57. maddesi gereğince ticaret siciline bildirilen adrese TK'nun 35. madde gereğince tebligat yapılabilmesi için söz konusu adrese öncelikle normal usullere göre tebligat çıkartılıp bilâ tebliğ dönmesi halinde 35. maddedeki tebliğ prosedürünün işletilmesi gerekir.

Somut olayda, borçlu şirketin, ticaret sicil adresine gönderilen tebligatın bila tebliğ dönmesi üzerine aynı adrese Tebligat Kanunu'nun 35. maddesine göre ödeme emrinin tebliğ edildiği görülmektedir. Borçlu şirketin ticaret sicil adresinin aynı zamanda bilinen adresi olarak kabul edilmesi gerektiğinden bu adrese çıkartılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi üzerine aynı adreseTebligat Kanunu'nun 35. maddesine göre tebliğ işlemi yapılması karşısında ödeme emri tebliğinin usulüne uygun yapıldığının kabulü gerekir.

O halde, mahkemece, ödeme emri tebliğinin usulsüzlüğüne ilişkin şikayetin reddine karar verilmesi gerekirken, ilk derece mahkemesince verilen şikayetin kabulüne ilişkin karara yönelik, takip alacaklısı vekilinin istinaf başvurusunun Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddedilmesi isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.

SONUÇ : Alacaklının temyiz itirazlarının kabulü ile yukarıda yazılı nedenlerle 5311 sayılı Kanun ile değişik İİK'nun 364/2. maddesinin göndermesiyle uygulanması gereken 6100 sayılı HMK'nun 373/1. maddesi uyarınca, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 12. Hukuk Dairesi'nin 26.01.2017 tarih ve 2017/243 E. 2017/189 K. sayılı istinaf talebinin reddine ilişkin kararının (KALDIRILMASINA) ve Aydın İcra Hukuk Mahkemesi’nin 18.11.2016 tarih ve 2016/412 E.- 358 K. sayılı kararının (BOZULMASINA), dosyanın kararı veren İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin de Bölge Adliye Mahkemesi'ne gönderilmesine, 12.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.