8. Hukuk Dairesi 2018/15483 E. , 2020/4193 K.

[İctihat]

8. Hukuk Dairesi 2018/15483 E. , 2020/4193 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Ecrimisil

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine karar verilmiş olup hükmün davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.
KARAR

Davacı ... vekili, dava konusu 2 parsel sayılı taşınmazda kayyımı tayin edildikleri Tevfik adına kayıtlı taşınmazın tamamının davalı ... tarafından otopark alanı olarak kullanıldığını ve taraflarına ecrimisil ödemediğini açıklayarak haksız işgal nedeniyle 01.01.2009 tarihinden 31.05.2014 tarihine kadar 34.093,00 TL ecrimisil alacağının dönem sonlarından itibaren işleyecek kademeli yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı ... vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile, 17.745,00 TL'nin bilirkişinin 23.03.2015 tarihli raporundaki dönemler esas alınarak, başlangıç tarihi 01.06.2009 tarihinden itibaren işleyecek kademeli yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir. Hüküm, süresi içerisinde davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1. Dosya muhtevasına, dava evrakı ile yargılama tutanakları münderecatına, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verildiğine ve takdirde bir isabetsizlik bulunmadığına göre davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2. Davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarına gelince
Bilindiği üzere, 4.6.1958 tarihli ve 15/6 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı ile ecrimisil, tazminat olarak nitelendirilmiştir. Bu kararın gerekçesinin V. bendinde “işgal tazminatı davalarının hususi bir şekli olan ecrimisil davalarının beş yılda zamanaşımına uğrayacağı esasını benimsemiş bulunan 25.05.1938 tarihli ve 29/10 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararının halen geçerli” olduğu açıklanmış ve ecrimisil davalarının 743 sayılı Türk Kanunu Medenisi'nin 908. (4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun 995) maddesine dayanan bir tazminat davası olduğu belirtilmiştir. Bu durumda ecrimisil davaları 5 yıllık zamanaşımına tabi olup, bu sürenin dava tarihinden geriye doğru hesaplanması gerekmektedir.
Somut olayda, dava 25.08.2014 tarihinde açıldığı halde, geriye doğru 25.08.2009 tarihi yerine zamanaşımı süresini aşar şekilde 01.06.2009 tarihinden ecrimisil hesaplanmıştır. Davalı tarafın süresinde zamanaşımı def'inde bulunduğu dikkate alınmaksızın davacı lehine fazla ecrimisile hükmedilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (2). bentte gösterilen nedenlerle davalı vekilinin yazılı temyiz itirazları yerinde görüldüğünden kabulü ile hükmün 6100 sayılı HMK'nin Geçici 3. maddesi yollaması ile HUMK’un 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının (1) nolu bentte gösterilen nedenlerle reddine, 27,70 TL peşin harcın onama harcına mahsubu ile kalan 26,70 TL'nin davacıdan alınmasına, peşin harcın istek halinde davalıya iadesine 30.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.