8. Hukuk Dairesi 2017/10375 E. , 2020/2951 K.

[İctihat]

8. Hukuk Dairesi 2017/10375 E. , 2020/2951 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 19. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : İstihkak
İLK DERECE
MAHKEMESİ : Kayseri 4. İcra Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Kayseri 4. İcra Hukuk Mahkemesinin 29.09.2016 tarihli ve 2016/294 Esas, 2016/694 Karar sayılı kararıyla davanın kabulüne karar verilmiş, Mahkeme hükmüne karşı davalı alacaklı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 19.Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan kabulüne şeklinde hüküm kurulmuş olup, bu kez davacı üçüncü kişi vekilinin Bölge Adliye Mahkemesi kararını temyizi üzerine Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü:


K A R A R

Davacı üçüncü kişi vekili, vekil edeninin haciz mahallini boş dükkan olarak kiraladığını, iş yerine ait vergi levhasının olduğunu, muhcuzları 08.02.2016 tarihli sevk irsaliyesi ile satın aldığını belirterek, davanın kabulü ile haczin kaldırılmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı alacaklı vekili, haciz adresinde 26.01.2015, 10.02.2015, 08.06.2015, 27.01.2016 tarihlerinde menkul haczi yapıldığını, hacizlerde borçlunun oğlunun hazır olduğunu, hiç bir hacze itiraz edilmediğini, fatura ve sevk irsaliyesine konu malların haczedilen mallar ile aynı olup olmadığının araştırılması gereken bir husus olduğunu, davalının iş yerini boş olarak almadığını, içerisindeki haczedilen menkuller ile birlikte aldığını, ayrıca iş yerinin kirası ile ilgili davacının Vakıflar Bölge Müdürlüğü veya Belediye Başkanlığı ile yapılmış bir kira sözleşmesinin de bulunmadığını, iş yeri kira sözleşmesinin halen dosya borçlusu veya borçlunun eşi veya oğlu ile yapılmış eski kira sözleşmesi üzerinden devam ettiğini, dosya borçlusunun menkullerin muhafazasını engellemek amacıyla kötü niyetli olarak sadece iş yerini devrettiğini, davacının aynı işletmeyi aynı menkuller ile birlikte ve hiçbir değişiklik yapmadan işletmeye başladığını belirterek, davanın reddini savunmuştur.
İlk Derece Mahkemesince, davacı üçüncü kişinin 08.02.2016 tarihinde haciz yapılan işyerini Belediyeden kiraladığını beyan eden ...'den kiraladığı, 26.02.2016 tarihinde yapılan haciz sırasında, 08.02.2016 tarihinde iş yerinin davacı üçüncü kişiye devredildiğinin vergi levhasından görüldüğüne dair tutanak tutulduğu, vergi levhasının incelenmesinde, iş yerinin üçüncü kişi adına kayıtlı olup, işe başlama tarihinin 08.02.2016 olduğu, yine 08.02.2016 tarihli 2525 nolu sevk irsaliyesi ile menkullerin satın alındığı, bu hususların davacı tanıklarının beyanları ile teyit edildiği gerekçeleri davanın kabulüne karar verilmiş, karar davalı alacaklı vekili tarafından istinaf edilmiştir.
İstinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince, haciz adresinin borçluya ödeme emrinin tebliğ edildiği adres olduğu, dava konusu hacizden önce aynı adreste borçluya karşı birden fazla kez haciz işlemi yapıldığı, davacı üçüncü kişinin dayandığı vergi levhası, kira sözleşmesi ve faturaların mülkiyeti tek başına gösteren belgelerden olmadığı, hacizli mallara ait olduğu belirtilen ve delil olarak sunulan fatura tarihinin borcun doğumundan sonraki bir tarihe ilişkin olduğu, söz konusu fatura ve irsaliye belgelerinde malların ayırt edici özelliklerinin yer almadığı, iş yerini borçlu ile davacı üçüncü kişinin aynı ticari işi yapmak amacıyla kullandıkları hususunun belirgin olduğu, mahcuzları borçlu ile üçüncü kişinin birlikte ellerinde bulundurdukları, İİK'nin 97/a maddesinde öngörülen mülkiyet karinesinin borçlu, dolayısıyla alacaklı yararına olduğu, bu yasal karinenin aksinin davacı üçüncü kişi tarafından kesin ve güçlü delillerle ispatlanamadığı gerekçesi ile istinaf başvurusunun esastan kabulüne, İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılarak davanın reddine karar verilmiş, karar davacı üçüncü kişi vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, üçüncü kişinin İİK’nın 96.vd. maddelerine dayalı istihkak iddiasına ilişkindir.
Her ne kadar borçlu aleyhine haciz adresinde 26.01.2015, 10.02.2015, 08.06.2015, 27.01.2016 tarihlerinde borçlunun oğlu veya eşi huzurunda haciz yapılmış ise de 26.12.2016 tarihli haciz tutanağında borçlunun olmadığı, davacı üçüncü kişiye ait vergi levhasının görüldüğünün tutanak altına alındığı, haciz mahalline ilişkin vergi kaydının davacı üçüncü kişi adına kayıtlı olduğu, davacı üçüncü kişi tanıklarından ...’in mahkemece alınan yeminli beyanında iş yerini on yıllığına Belediyeden kiraladığı, iş yerinin önce kendisi tarafından işletildiği, daha sonra davalı borçluya alt kiraya verdiği, kira bedellerinin Belediyeye kendisi adına borçlu tarafından ödendiği, bir süre sonra Belediyeden iş yeri kiralarının ödenmediği bilgisini aldığı, bunun üzerine borçludan iş yerini boşaltmasını istediği ve sonrasında iş yerini davacı üçüncü kişiye alt kiraya verdiği yönündeki beyanları ile haczin borçlunun yokluğunda yapılması, haciz mahallinde borçluya ait evrakın bulunduğuna dair herhangi bir bilginin yer almaması durumları hep berabar değerlendirildiğinde, sırf borçlunun önceki alt kiracı olması nedeniyle ödeme emrinin haciz mahallinde tebliğ edilmesinin, haciz mahalli ile borçlu arasında bağ kurmak için yeterli olmadığı gibi, İİK’nin 97/a maddesinde öngörülen mülkiyet karinesinin borçlu lehine olduğunun kabulü için de yeterli olmadığı gözetilerek, istinaf talebinin esastan reddi gerekirken, yazılı gerekçe ile davanın reddine karar verilmesi yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda gösterilen nedenlerle davacı üçüncü kişi vekilinin yazılı temyiz itirazları yerinde görüldüğünden kabulü ile Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı HMK'nin 371. maddesi uyarınca BOZULMASINA, HMK'nin 373/2. maddesi gereğince dosyanın kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 03.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.