2. Hukuk Dairesi 2016/13356 E. , 2018/3645 K.

[İctihat]

2. Hukuk Dairesi 2016/13356 E. , 2018/3645 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı erkek tarafından; kusur belirlemesi ve yoksulluk nafakası yönünden, davalı kadın tarafından ise katılma yoluyla kusur belirlemesi ve reddedilen tazminat talepleri yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı erkeğin tüm, davalı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Yapılan yargılama ve toplanan delillerden tarafların karşılıklı olarak açılıp reddedilen ve bu davada delil olarak ileri sürülen ilk boşanma davasının 2009 yılında açıldığı, davanın taraflar arasında geçimsizlik bulunmadığı ve tarafların iddialarını ispatlayamadığından dolayı reddedildiği, bu kararın 17.09.2012 tarihinde kesinleştiği anlaşılmaktadır. Bu tarihten sonra taraflar bir daha bir araya gelmedikleri gibi davalı kadın tarafından 29.11.2012 tarihinde ... Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesinin 2012/630 E. sayılı dosyası ile erkek aleyhine tedbir nafakası davası açılmış, mahkemece kadının davası reddedilmiştir. Davacı kadının temyizi üzerine Yargıtay 3. Hukuk Dairesinin 17.12.2013 tarih, 2013/14814 E., 2013/18047 sayılı kararı ile 'bağımsız konut temin edilmediği, kadının kayınbabası tarafından dövüldüğü, evden kovulduğu ve erkeğin buna ses çıkarmadığı' gerekçesi ile kadının ayrı yaşamakta haklı olduğuna karar verilerek bozulmuş ve bozmaya uyularak mahkemece kadın lehine tedbir nafakasına hükmedilmiştir. Bu durumda kadın ayrı yaşamakta haklılığını ispatlamış ve fiili ayrılık döneminde de kadından kaynaklanan kusurun varlığı erkek tarafından ispatlanamamıştır. Boşanmaya sebep olan olaylarda erkek tam kusurlu olup, gerçekleşen bu kusurlu davranışlar aynı zamanda kadının kişilik haklarına saldırı niteliğindedir. Öyleyse, davalı kadın yararına Türk Medeni Kanununun 174/1-2 maddesi koşulları oluşmuş olup, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, fiilin ağırlığı ve hakkaniyet kuralları gözetilerek davalı kadın yararına uygun miktarda maddi ve manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, hatalı kusur belirlemesi sonucu bu isteğin reddi doğru olmamış ve bozmayı gerektirmiştir
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davacıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 143.50 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davalıya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 21.03.2018(Çrş.)