2. Hukuk Dairesi 2018/1707 E. , 2018/6471 K.

[İctihat]

2. Hukuk Dairesi 2018/1707 E. , 2018/6471 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ :Boşanma-Çeyiz ve Ziynet Eşyalarının İadesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı kadın tarafından kusur belirlemesi, tazminatlar, ziynet eşyalarının iadesi, nafakalar, karşı davanın kabulü yönünden; davalı-karşı davacı erkek tarafından ise kusur belirlemesi, ziynet eşyalarının iadesi ve tazminatlar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle, mahkemece davalı-karşı davacı erkeğe kusur olarak yüklenen hakaret vakıasının ispat edilemediği, yapılan yargılama ve toplanan delillerden, davalı-karşı davacı erkeğin ailesinin evlilik birliğine müdahalesine sessiz kaldığı vakıasına davacı-karşı davalı kadın tarafından dava dilekçesinde dayanıldığı ve tanık anlatımlarına göre bu vakıanın ispat edildiği anlaşılmaktadır. Gerçekleşen vakıalara göre boşanmaya sebebiyet veren olaylarda davalı-karşı davacı erkeğin ağır kusurlu olduğunun kabulünde bir isabetsizlik bulunmadığının anlaşılmasına göre, davalı-karşı davacı erkeğin tüm, davacı-karşı davalı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, paranın alım gücüne, kişilik haklarına, özellikle aile bütünlüğüne yapılan saldırının ağırlığına, manevi tazminat isteyenin boşanmaya yol açan olaylarda ağır ya da eşit kusurlu olmadığı anlaşılmasına nazaran davacı-karşı davalı kadın yararına hükmolunan manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile, Türk Borçlar Kanununun 50 ve 51. maddeleri nazara alınarak daha uygun miktarda manevi tazminat (TMK m. 174/2) takdiri gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
3-Davacı-karşı davalı kadın dava dilekçesinde, otuz dokuz adet çeyrek altın, on dört adet bilezik ve 5.500.00 TL düğünde takılan paranın aynen, olmadığı takdirde bedeline hükmedilmesini talep etmiş, davalı-karşı davacı erkek ise ziynet eşyalarının davacı-karşı davalı kadında bulunduğunu beyan etmiştir. Toplanan delillerden davalı-karşı davacı erkeğin davacı-karşı davalı kadına fiziksel şiddet uyguladığı ve ortak konuttan kovduğu, ziynet eşyalarının davacı-karşı davalı kadının uhdesinde bulunmadığı anlaşılmaktadır. Açıklanan sebeple davacı-karşı davalı kadının ziynet eşyası davasının, otuz dokuz adet çeyrek altın ve 5.500,00 TL. para yönünden kabulüne karar vermek gerekirken reddine karar verilmesi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin ise yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın ... yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 143.50 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına,
temyiz peşin harcının istek halinde yatıran Duygu'ya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 21.05.2018 (Pzt.)