2. Hukuk Dairesi 2016/20027 E. , 2018/7373 K.

[İctihat]

2. Hukuk Dairesi 2016/20027 E. , 2018/7373 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-karşı davacı kadın tarafından; kendi davasının reddi, kusur belirlemesi, tazminat ve nafaka yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-karşı davacı kadının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Mahkemece, davalı-karşı davacı kadın tarafından açılan boşanma davası reddedilmiş, davacı-karşı davalı erkeğin boşanma davası ise kabul edilmiştir. Toplanan delillerden; mahkemece kadının belirlenen kusurları yanında, davacı-karşı davalı erkeğin de manevi yönden tam bağımsız konut temin etmediği, ailesinin eşine müdahalesine sessiz kaldığı bu nedenle boşanmaya sebep olan olaylarda az da olsa kusurlu olduğu anlaşılmaktadır. Bu durumda, kadın tarafından açılan boşanma davasının da kabulü gerekirken, reddi doğru değildir. Ancak, davacı-karşı davalı erkek tarafından açılan boşanma davasının kabulü ile verilen boşanma hükmü temyizin kapsamı dışında bırakılmak suretiyle usulen kesinleşmiştir. Bu durumda kadının boşanma davasındaki boşanma talebinin konusu
kalmamıştır. O halde, bu husus gözetilerek kadının boşanma talebi hakkında 'konusuz kaldığından karar verilmesine yer olmadığına' şeklinde hüküm kurmak ve yargılama giderleri ile vekalet ücreti yönünden davanın açıldığı tarihteki haklılık durumuna göre karar verilmek üzere hükmün bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
3-Davacı-karşı davalı erkeğin tazminat için faiz talebi bulunmadığı halde istek aşılarak hüküm altına alınan tazminatlara yasal faiz işletilmesi doğru olmamıştır.
4-Boşanma veya ayrılık davası açılınca hakim, davanın devamı süresince, gerekli olan, özellikle eşlerin barınmasına (TMK m. 186/1), geçimine (TMK m. 185/3), malların yönetimine (TMK m. 223, 242, 244, 262, 263, 264, 267, 215) ve çocukların bakım ve korunmasına (TMK m. 185/2) ilişkin geçici önlemleri kendiliğinden (re'sen) almak zorundadır (TMK m. 169). O halde; Türk Medeni Kanununun 185/3. ve 186/3. maddeleri uyarınca, tarafların ekonomik ve sosyal durumları da gözetilerek dava tarihinden geçerli olmak üzere kadın davalı-davacı kadın yararına uygun miktarda tedbir nafakasına hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi usul ve kanuna aykırı bulunmuştur.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2., 3. ve 4. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 06.06.2018(Çrş.)