2. Hukuk Dairesi 2016/23245 E. , 2018/11152 K.

[İctihat]

2. Hukuk Dairesi 2016/23245 E. , 2018/11152 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma-Nafaka

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı kadın tarafından erkeğin kabul edilen davası, kusur belirlemesi, nafaka miktarları, reddedilen tazminat ve yoksulluk nafakası talepleri, erkeğin davasındaki tazminat talepleri ile kişisel ilişki yönünden; davalı-davacı erkek tarafından ise kusur belirlemesi ve nafakalar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle tarafların mahkemece kabul edilen ve gerçekleşen kusurlu davranışları yanında erkeğin eşine, annesinin evini kendi üzerlerine yaptırması için baskıda bulunmak suretiyle ekonomik şiddet uyguladığının, boşanmaya sebep olan olaylarda netice itibariyle tarafların yine de eşit kusurlu olduklarının anlaşılmasına göre davalı-davacı erkeğin tüm, davacı-davalı kadının ise aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Boşanma yüzünden yoksulluğa düşecek taraf, kusuru daha ağır olmamak koşuluyla geçimi için diğer taraftan mali gücü oranında süresiz olarak nafaka isteyebilir. Nafaka yükümlüsünün kusuru aranmaz. (TMK m. 175) Toplanan delillerle, boşanmaya sebep olan olaylarda tarafların eşit kusurlu oldukları, davacı-davalı kadının her hangi bir geliri ve malvarlığının bulunmadığı, boşanma yüzünden yoksulluğa düşeceği gerçekleşmiştir. O halde, davacı-davalı kadın yararına geçimi için uygun miktarda yoksulluk nafakası takdiri gerekirken isteğin reddi doğru görülmemiştir.
3-Davacı-davalı kadın birleşen boşanma dava dilekçesinde Türk Medeni Kanunu'nun 174/1. maddesi kapsamında 30.000 TL maddi tazminat talebinde bulunmuş, 02/12/2013 tarihli ıslah dilekçesiyle maddi tazminat talebinin 24.504 TL'lik kısmını, kadın tarafından erkeğe ait şahsi aracın alımında çekilen kredi tutarı olarak erkekten tahsilini talep ettiklerini belirterek ıslah talebinde bulunmuş ve buna ilişkin nispi karar ve ilam harcını yatırmıştır. Davacı-davalı kadının, çekmiş olduğu kredi tutarının kendisine ödenmesine ilişkin bu talebi Borçlar Hukukundan kaynaklanmaktadır. Aile Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yargılama Usullerine dair 4787 sayılı Kanunun 4. maddesinde yer alan aile hukukundan kaynaklanan dava ve işlerden değildir. Genel mahkemeler görevlidir. Görev, kamu düzenine ilişkin olup, hakim tarafından yargılamanın her aşamasında res'en gözetilir. O halde davacı-davalı kadının 24.504 TL'lik kredi tutarının kendisine ödenmesine ilişkin talebi ilgili olarak görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, işin esasının incelenmesi doğru bulunmamıştır.
4-Hakim tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır. Hükmün sonuç kısmında taleplerden her biri hakkında verilen hükmün gösterilmesi gerekir (HMK m. 26, 297/2). Davacı-davalı kadın, erkeğin birleşen boşanma davasında süresinde vermiş olduğu 16.08.2013 tarihli ikinci cevap dilekçesinde 30.000 TL maddi ve 30.000 TL manevi tazminat (TMK m. 1 74/1 -2) talebinde bulunduğu halde; mahkemece bu konuda olumlu ya da olumsuz bir karar verilmemesi usul ve kanuna aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2., 3. ve 4. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın Gökhan'a yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 143.50 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran Oya'ya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 16.10.2018 (Salı)