2. Hukuk Dairesi 2016/11441 E. , 2018/2677 K.

[İctihat]

2. Hukuk Dairesi 2016/11441 E. , 2018/2677 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı kadın tarafından, kusur belirlemesi, erkek yararına hükmolunan tazminatlar ve velayet yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Mahkemece davacı -davalı kadın tam kusurlu kabul edilerek kadının boşanma davasının reddine, davalı-davacı erkeğin boşanma davasının kabulü ile tarafların boşanmalarına hükmedilmiştir. Yapılan yargılama ve toplanan delillere göre davacı-davalı kadının kusurlu davranışlarından sonra, tarafların biraraya gelerek evlilik birliğini devam ettirdikleri, davalı-davacı erkeğin, kadının bu kusurlu davranışlarını affettiği, en azından hoşgörü ile karşıladığı anlaşılmaktadır. Tarafların bir araya gelmesinden sonra ise davacı-davalı kadının boşanmayı gerektirir herhangi bir kusurlu davranışı kanıtlanamamıştır. Türk Medeni Kanununun 166/1-2. maddesine göre boşanmaya karar verilebilmesi için davalının az da olsa kusurlu bulunması gerekir. Bu durumda kadının kusuru kanıtlanamadığından, davalı-davacı erkeğin de davasının reddine karar verilmesi gerekirken, kabulüne karar verilmesi doğru değil ise de; boşanma hususu temyiz edilmediğinden bozma nedeni yapılmamış, yanlışlığa değinilmekle yetinilmiştir.
2-Yukarıda 1. bentte belirtildiği üzere davacı-davalı kadın kusursuzdur. O halde, davalı-davacı erkeğin maddi ve manevi tazminat (TMK m. 174/1-2) isteğinin kabulü doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
3-Velayet düzenlemesinde; çocukla ana ve baba yararının çatışması halinde, çocuğun yararına üstünlük tanınması gereklidir. Çocuğun yararı ise: çocuğun bedensel, fikri ve ahlaki bakımdan en iyi şekilde gelişebilmesi ve böyle bir gelişmenin gerçekleştirilmesi için, çocuğa sosyal, ekonomik ve kültürel koşulların sağlanmış olmasıdır. Çocuğun bu konulardaki üstün yararını belirlerken; çocuk yetişkin biri olmuş olsaydı, kendisini ilgilendiren bir olayda, kendi yararı için ne gibi bir karar verebilecekti ise. çocuk için karar verme makamındaki kişinin de aynı yönde vermesi gereken karar; yani çocuğun farazi düşüncesi esas alınacaktır. Ana ve babanın yararları; boşanmadaki kusurları, ahlaki değer yargıları, sosyal konumlan gibi durumları, çocuğun üstün yararını etkilemediği ölçüde göz önünde tutulur.
Mahkemece; tarafların ortak çocuğu 25.05.2007 doğumlu ...'nin velayeti babaya bırakılmıştır. Yapılan yargılama ve toplanan delillerden; çocuğun fiilen anne yanında kaldığı, ...'da sosyal hizmet uzmanı tarafından küçük dinlenerek düzenlenen raporda çocuğun yaşadığı ortamda mutlu olduğu ve anne yanında kalmak istediğini beyan ettiği anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu durum karşısında, annenin çocuğa yönelik olumsuz bir tutum ve davranışının bulunmadığı, velayet görevini yerine getirebileceği ve çocuğun yaşadığı ortamda mutlu olduğu ve çocuğun da görüşü dikkate alınarak, ortak çocuğun velayetinin davacı-davalı anneye bırakılmasına karar vermek gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 26.02.2018(Pzt.)