2. Hukuk Dairesi 2018/8153 E. , 2019/5913 K.

[İctihat]

2. Hukuk Dairesi 2018/8153 E. , 2019/5913 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı kadın tarafından; erkeğin davasının kabulü, kusur belirlemesi ve reddedilen nafaka talepleri ile lehine hükmolunan tazminat ile ortak çocuk lehine hükmolunan nafaka miktarları yönünden, davalı-karşı davacı erkek tarafından ise; kusur belirlemesi, velayet, reddedilen tazminat talepleri, kadın lehine hükmolunan tazminatlar ve ortak çocuk lehine hükmolunan nafakalar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle mahkemece davalı-karşı davacı erkeğe yüklenen kusurlu davranışlar yanında, erkeğin eşine baskıcı davrandığı ve birlik görevlerini yerine getirmediğinin anlaşılmasına göre, davalı-karşı davacı erkeğin tüm, davacı-karşı davalı kadının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı-karşı davalı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu’nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
3-Taraflarca Türk Medeni Kanunu'nun 166/1. maddesinde düzenlenen evlilik birliğinin temelinden sarsılması hukuki nedenine dayalı açılan karşılıklı boşanma davalarının yapılan yargılaması sonucunda davaların kabulü ile tarafların boşanmalarına, ortak çocuğun velayetinin davacı-karşı davalı anneye verilmesine, çocuk ile baba arasında kişisel ilişki tesisine, çocuk için aylık 1000,00 TL tedbir ve iştirak nafakasına, kadının nafaka ile her iki tarafın tazminat taleplerinin reddine hükmedilmiştir. Taraflarca yapılan istinaf başvurusu sonucunda, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesince 11.09.2018 tarihli, 2017/1709 esas ve 2018/1053 sayılı kararı ile kadının kusur belirlemesi ve tazminat taleplerinin 6100 sayılı Hukuk Muhakemesi Kanunu’nun 353/1-b-1. maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir. Bölge adliye mahkemesince, hükmün istinaf başvurusu reddedilen kısımları yönünden ret kararı ile yetinileceği halde kesinleşen yönlerden yeniden hüküm kurulması doğru olmayıp, hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesinin 11.09.2018 tarih, 2017/1709 esas-2018/1053 karar sayılı kararının BOZULMASINA, kararın bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın Emre'ye yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 176.60 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran Gönül'e geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 14.05.2019 (Salı)