2. Hukuk Dairesi 2019/1178 E. , 2019/6906 K.

[İctihat]

2. Hukuk Dairesi 2019/1178 E. , 2019/6906 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ : Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVACI-DAVALI : ...
DAVALI-DAVACI : ...
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı kadın tarafından; kusur belirlemesi, reddedilen tazminat talepleri, nafakaların miktarı ve vekalet ücreti yönünden, davalı-karşı davacı erkek tarafından ise; kadının davası, kusur belirlemesi, reddedilen tazminat talepleri ile tedbir ve yoksulluk nafakası yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-İlk derece mahkemesinin kadının davasının kabulüne dair boşanma hükmü, davalı-karşı davacı erkek tarafından istinaf yoluna başvurulmayarak kesinleştiğinden, davalı-karşı davacı erkeğin, davacı-karşı davalı kadının davasının kabulüne yönelik temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
2-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-karşı davalı kadının tüm, davalı-karşı davacı erkeğin ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
3-Dava karşılıklı boşanma davası olup, ayrıca erkeğin birleşen boşanma davası bulunmaktadır. İlk derece mahkemesince davaların kabulüne karar verilerek tarafların tazminat talepleri reddedilmiş ve davacı-karşı davalı kadın lehine tedbir ve yoksulluk nafakasına hükmedilmiştir. Hükme karşı, kadın tarafından kusur belirlemesi, reddedilen tazminat talepleri, nafakaların miktarı ve vekalet ücreti; erkek tarafından da kusur belirlemesi, reddedilen tazminat talepleri ile tedbir ve yoksulluk nafakası yönünden istinaf kanun yoluna başvurulmuştur. Bölge adliye mahkemesi tarafların istinaf başvurularının esastan reddine karar vermiştir.
İlk derece mahkemesi kararında, davacı-karşı davalı kadının güven sarsıcı davranışlarının olduğu, ayrıca taraflar arasındaki son olayda eşine fiziksel şiddet uyguladığı; davalı-karşı davacı erkeğin de eşine küfrettiği ve son olayda eşine fiziksel şiddet uyguladığı belirtilerek boşanmaya neden olan olaylarda tarafların eşit kusurlu olduğuna hükmedilmiştir. İlk derece mahkemesi hükmüne karşı kadın ve erkek tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuş ve bölge adliye mahkemesi, Hukuk Genel Kurulu kararına göre boşanma hükmünün kesinleşmesi ile birlikte kusur durumunun da kesinleşeceğini ancak ilk derece mahkemesinin kusur tespitinin yerinde olduğunu belirterek tarafların başvurularının esastan reddine karar vermiştir.
Bölge adliye mahkemesinin; ilk derece mahkemesi tarafından verilen boşanma hükmünün taraflarca istinaf edilmemesi halinde, tarafların boşanmaya sebep olan olaylarda ilk derece mahkemesi tarafından belirlenen kusur durumlarının kesinleştiğine ve yeniden incelenemeyeceğine ilişkin gerekçesi doğru değil ise de; hükmün bölge adliye mahkemesince tarafların kusur durumlarına ilişkin gerekçe yönünden de incelendiğinin anlaşılması karşısında, bu hususta gerekçenin yanlışlığına değinilmekle yetinilmiştir.
Tarafların bölge adliye mahkemesince kabul edilen kusur durumlarına göre, son olayda eşine şiddet uygulayan ve güven sarsıcı davranışları bulunan kadının, son olayda eşine şiddet uygulayan ve eşine küfreden erkeğe göre ağır kusurlu olduğunun anlaşılmasına karşın; tarafların eşit kusurlu kabul edilmesi yerinde görülmemiştir. Ayrıca, yapılan yargılama ve toplanan delillerden, tarafların bölge adliye mahkemesince kabul edilen ve gerçekleşen kusurlu davranışları yanında, kadının evi yakacağı tehdidinde bulunduğu anlaşılmıştır. Gerçekleşen bu duruma göre, boşanmaya neden olan olaylarda davacı-karşı davalı kadının erkeğe oranla daha ağır kusurlu olduğunun kabulü gerekir. Hâl böyleyken, tarafların eşit kusurlu kabul edilmesi yerinde görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.
Gerçekleşen bu durum karşısında, boşanmaya neden olan olaylar yüzünden kişilik hakları zarar gören, mevcut ve beklenen menfaatleri zedelenen az kusurlu davalı-karşı davacı erkek yararına Türk Medeni Kanunu'nun 174. maddesi gereğince uygun miktarda maddi ve manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, erkeğin kusur belirlemesi ve tazminatlara yönelik istinaf talebinin reddi yerinde görülmemiştir.
Boşanma yüzünden yoksulluğa düşecek olan taraf, kusuru daha ağır olmamak koşuluyla geçimi için diğer taraftan mali gücü oranında süresiz nafaka isteyebilir (TMK m.175/1). Davacı-karşı davalı kadın boşanmaya sebebiyet veren olaylarda davalı-karşı davacı erkeğe göre ağır kusurlu olup, kadın yararına yoksulluk nafakasının koşulları oluşmamıştır. Bu nedenle, kadının yoksulluk nafakası talebinin reddi gerekirken, yazılı şekilde kabulü doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple davalı-karşı davacı erkeğin davacı-karşı davalı kadının boşanma davasının kabulüne yönelik temyiz dilekçesinin REDDİNE, 3. bentte gösterilen sebeple Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesinin 04/12/2018 tarih, 2018/1033 esas ve 2018/1317 karar sayılı davalı-karşı davacı erkeğin istinaf talebinin esastan reddine dair kararının KALDIRILMASINA, Bursa 2. Aile Mahkemesinin 01/02/2018 tarih, 2015/119 esas ve 2018/124 karar sayılı kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın Özge'ye yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 218.50 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran Gökhan'a geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 11.06.2019 (Salı)