2. Hukuk Dairesi 2019/6557 E. , 2019/10056 K.

[İctihat]

2. Hukuk Dairesi 2019/6557 E. , 2019/10056 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ : Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma-Nafaka

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı erkek tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Taraflar arasında görülen evlilik birliğinin temelinden sarsılması hukuki nedenine dayalı boşanma davası ile davacı kadının birleşen tedbir nafakası davasının yapılan yargılaması sonunda, ilk derece mahkemesi tarafından boşanma davası ile birleşen tedbir nafakası davası kabul edilerek tarafların boşanmalarına karar verilmiştir. İlk derece mahkemesi hükmüne karşı, davalı erkek tarafından hükmün tamamı yönünden istinaf kanun yoluna başvurulmuş ve bölge adliye mahkemesince erkeğin başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir. Hüküm davalı erkek tarafından temyiz edilmiştir.
İlk derece mahkemesi, davacı kadının eşinin bağımsız ev isteğine duyarsız kaldığını, erkeğe hakaret ettiğini ve erkeğin eşyalarını müşterek konuttan atarak eşini kovduğunu, davalı erkeğin de kadına fiziksel şiddet uyguladığını, eşine ve onun babasına hakaret ettiğini belirterek tarafların eşit kusurlu olduğuna hükmetmiştir. Hükme karşı sadece davalı erkek tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmakla, davacı kadına yüklenen kusurlar kesinleşmiştir. Öte yandan, davacı kadın, davalı erkeğe yüklenen 'Fiziksel şiddet, hakaret ve babaya hakaret' vakıalarına boşanma davası ile tedbir nafakası davasındaki dilekçelerinde dayanmamıştır. Davacının dilekçelerinde usulüne uygun olarak dayanmadığı vakıaların davalı erkeğe kusur olarak yüklenmesi yerinde değildir. Bu durumda, eşinin bağımsız ev isteğine duyarsız kalan, erkeğe hakaret eden ve erkeğin eşyalarını müşterek konuttan atarak eşini kovan kadın tam kusurludur.
Türk Medeni Kanunu'nun 166. maddesinde 'Evlilik birliği, ortak hayatı sürdürmeleri kendilerinden beklenmeyecek derecede temelinden sarsılmış olursa, eşlerin her birinin boşanma davası açabileceği' hükme bağlanmıştır. Bu hükmü, tamamen kusurlu eşin de dava açabileceği ve yararına boşanma hükmü elde edebileceği biçiminde yorumlamak ve değerlendirmek doğru değildir. Çünkü, böyle bir düşünce kimsenin kendi eylemine ve tamamen kendi kusuruna dayanarak bir hak elde edemeyeceği yönündeki temel hukuk ilkesine aykırı düşer. Diğer taraftan, yine böyle bir düşünce tek taraflı irade ile sistemimize aykırı bir boşanma olgusunu ortaya çıkarır. Öyle ise, Türk Medeni Kanunu'nun 166. maddesine göre boşanmayı isteyebilmek için tamamen kusursuz ya da az kusurlu olmaya gerek olmayıp, daha fazla kusurlu bulunan tarafın dahi dava hakkı bulunmakla beraber, boşanmaya karar verilebilmesi için davalının az da olsa kusurunun varlığı ve bunun belirlenmesi kaçınılmazdır. Yargılamaya konu davalarda ise yukarıda açıklandığı üzere, davacı kadın tam kusurludur. Davalı kusursuzdur. Hiç kimse sırf kendi kusurundan yararlanarak boşanma hükmü elde edemez. Eylemli ayrılık sebebiyle tedbir nafakasına (TMK m. 197) hükmedilmesi için ise tedbir nafakası isteminde bulunanın ayrı yaşamakta haklı olduğunu kanıtlaması gerekir. Oysa davalının kusurlu bir davranışı kanıtlanmadığından ayrı yaşamakta haklılığın da kanıtlanmadığının kabulü gerekir.
O halde, kadının açtığı boşanma ve tedbir nafakası davalarının ayrı ayrı reddine karar verilmesi gerekirken, hatalı gerekçe ile yazılı şekilde kabulü usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 14.10.2019 (Pzt.)