2. Hukuk Dairesi 2019/6103 E. , 2019/12532 K.

[İctihat]

2. Hukuk Dairesi 2019/6103 E. , 2019/12532 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi
DAVACI-DAVALI : ...
DAVALI-DAVACI : ...
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-karşı davacı kadın tarafından asıl davanın kabulü, kusur belirlemesi, nafakaların ve tazminatların reddi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Evlilik birliğinin temelinden sarsılması hukuki sebebine dayalı olarak görülen karşılıklı boşanma davasından ilk derece mahkemesince asıl davanın reddine, karşı davanın kabulü ile tarafların boşanmalarına ve boşanmanın fer'ilerine hükmedilmiştir. Anılan karara karşı davacı-karşı davalı erkek tarafından asıl davanın reddi, kusur belirlemesi, nafakalar ve tazminatlar yönlerinden istinaf kanun yoluna başvurulmuştur. İstinaf incelemesi yapan bölge adliye mahkemesince, feragat tarihinden sonra taraflar arasında hakaret, aşağılama, tehdit niteliğinde yeni bir olay yaşanmadığı, gerçekleşen bu durum karşısında reddedilen ilk davayı açmakla fiili ayrılığa sebebiyet veren ve boşanma nedeni yaratan davalı-karşı davacı kadının tam kusurlu olduğu gerekçesiyle asıl boşanma davasında ve karşı davada verilen boşanma kararı istinaf edilmeyerek kesinleştiğinden boşanma yönünden karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Ancak, davalı-karşı davacı kadının feragat ettiği davadan sonra davalı-karşı davacı kadın tarafından “tedbir nafakası” davası açıldığı, bu davada erkeğin sadakatsiz olduğu, eşini evden kovduğu, evlilik birliğinden doğan yükümlülükleri yerine getirmediği bu nedenlerle kadının ayrı yaşamakta haklı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiş olup anılan karar Yargıtay denetiminden geçerek kesinleşmiş olduğuna göre, davalı-karşı davacı kadının ayrı yaşamakta haklı olduğu, fiili ayrılığa sebep olmadığı sabittir. O halde, boşanmaya sebep olan olaylarda, sadakat yükümlülüğüne aykırı davranan, eşini evden kovan ve evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerini yerine getirmeyen davacı-karşı davalı erkek tam kusurlu olup asıl davanın reddi, gerekirken yazılı şekilde karar verilmiş olması doğru görülmemiş, bu nedenle bozmaya karar verilmesi gerekmiştir.
2-Boşanma yüzünden yoksulluğa düşecek taraf, kusuru daha ağır olmamak koşuluyla geçimi için diğer taraftan mali gücü oranında süresiz olarak nafaka isteyebilir. Nafaka yükümlüsünün kusuru aranmaz (TMK m. 175). Toplanan delillerle, boşanmaya sebep olan olaylarda davalı-karşı davacı kadının daha ağır kusurlu olmadığı, her hangi bir geliri ve malvarlığının bulunmadığı, boşanma yüzünden yoksulluğa düşeceği gerçekleşmiştir. O halde, davalı-karşı davacı kadın yararına geçimi için uygun miktarda yoksulluk nafakası takdiri gerekirken isteğin reddi doğru görülmemiş ve bozmayı gerektirmişir.
3-Yukarıda 1. bentte açıklandığı üzere; tazminat isteyen davalı-karşı davacı kadının ağır ya da eşit kusurlu olmadığı, bu olayların onun kişilik haklarına saldırı teşkil ettiği anlaşılmaktadır. Boşanma sonucu bu eş, en azından diğerinin maddi desteğini yitirmiştir. O halde, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, tazminata esas olan fiilin ağırlığı ile hakkaniyet kuralları (TMK m. 4) dikkate alınarak kadın yararına maddi ve manevi tazminata (TMK m. 174/1-2) karar vermek gerekirken, hatalı kusur belirlemesinin sonucu olarak yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 1., 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle bölge adliye mahkemesi kararının BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 19.12.2019 (Prş.)