3. Hukuk Dairesi 2017/15291 E. , 2018/10648 K.

[İctihat]

3. Hukuk Dairesi 2017/15291 E. , 2018/10648 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ:TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, asıl davanın kısmen kabulüne, birleşen dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı ve davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı asıl dava ile, 01.06.2000-01.06.2001 dönem kirası 43.650 TL ile ıslah sonucu 01.06.2002-01.06.2003 dönem kirası 109.700 TL'nin, birleşen dava ile de 01.06.2001-01.06.2002 dönem kira parası 95.674.50 TL’nin tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.Mahkemece, asıl davanın kısmen kabulü ile 2.631 TL kira alacağının tahsiline, birleşen davanın ise reddine dair verilen hükmün davacı tarafça temyizi üzerine, Yargıtay 6. Hukuk Dairesi'nin 06.03.2012 tarih ve 2012/2672 Esas, 2012/3486 karar sayılı ilamı ile, davacının sair temyiz itirazlarının yerinde olmadığı belirtilerek davalı lehine 12.443.14 TL ücreti takdir edilmesi gerekirken Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi’nin 3. maddesine göre herhangi bir gerekçe gösterilmeksizin fahiş olarak 18.183.61 TL vekalet ücretine hükmedilmesinin usul ve yasaya aykırı olduğu gerekçesiyle hükmün bozulmasına karar verilmiştir.Bozma üzerine yeniden yapılan yargılama sonucunda mahkemece, davanın kısmen kabulü ile, 2.631,00 TL nin davalıdan tahsiline , fazlaya ilişkin talebin reddine, birleşen davayla ilgili 11/12/2009 tarihli karar kesinleşmiş bulunduğundan bu konuda yeniden karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş; hüküm davacı ve davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-) Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına ve delilerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacının temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-) Davalı vekilinin temyiz itirazlarına gelince ;Vergi ve harçlar yalnızca yasa ile konulur (ihdas edilir). Yine bir kişi ya da kurumun harçtan muaf olup olmayacağı, kişi ya da kurumlarca yapılan bir işlemin harçtan müstesna olup olmayacağı yalnız yasa ile düzenlenir. Harçlardan muafiyeti ya da istisnaları düzenleyen kanun, genel nitelikteki Harçlar Kanunu olabileceği gibi başkaca her hangi bir kanun da olabilir. Bir kişi ya da kurumun yargılama harçlarından muaf olabilmesi için muafiyeti düzenleyen yasada o kurumun 'yargılama harçlarından muaf olduğu' açık ve net bir şekilde hüküm altına alınmalıdır. Vergi ve harçların yasallığı ilkesi bunu gerektirir. 5411 sayılı Bankacılık Kanunu 140. maddesi uyarınca davalı ...Ş. her türlü harçtan muaftır. Mahkemece, davalı harçtan muaf olduğundan ilam harcı olduğu anlaşılan 182,72 TL 'nin davalıdan tahsiline karar verilmesi doğru değildir.Ancak, bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediği ve 'hakimin takdir yetkisi kapsamında' kalmadığından; hükmün, HUMK'nun 438/7, C2 hükmü ve 6100 Sayılı HMK 370/2 ek 3/1 maddesi gereğince düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ; Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davacının temyiz itirazlarının reddine, 2. bentte yazılı nedenlerle hüküm fıkrasındaki 'Yargılama sırasında yapılan 1.337,00 TL yargılama giderinin kabul red oranı gözetilerek 80,00 TL si ile harca mahsup edilen 182,72 TL nin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, ' ibaresinin çıkarılarak yerine 'Yargılama sırasında yapılan 1.337,00 TL yargılama giderinin kabul red oranı gözetilerek 80,00 TL sinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, ' yazılarak hükmün düzeltilmesine ve düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK'nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 25/10/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.