3. Hukuk Dairesi 2016/19917 E. , 2018/7662 K.

[İctihat]

3. Hukuk Dairesi 2016/19917 E. , 2018/7662 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki maddi-manevi tazminat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı; 31/07/2010 tarihinde müşteri olarak gittiği davalıya ait restaurantta çıkan tartışmada davalı şirkete ait işyerinde çalışan ...'ın elindeki döner bıçağı ile davacının kafasına doğru şiddetli bir şekilde vurmak kastı ile sallaması üzerine davacının ani bir refleksle sol eliyle kafasına gelen döner bıçağını tutmaya çalıştığını, bunun neticesinde sol elinin üç parmaklarında kopma olduğunu, bu eylemden dolayı ...'ın ... 2.Asliye Ceza Mahkemesinin kararı ile ceza aldığını, davalı şirket çalışanının sebep olduğu cismani zarar dolayısıyla istihdam edenin sorumluluğu gereği davalının verilen zarardan sorumlu olduğunu belirterek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla şimdilik 25.000,00 TL maddi, 25.000,00 TL manevi tazminatın 08/10/2011 tarihinden itibaren işleyecek en yüksek banka reeskont faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş, 05.04.2016 tarihinde maddi tazminat talebini 37.162,56 TL'ye yükseltmiştir.
Davalı; davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; davacının maddi tazminat davasının ıslah dilekçesi ile birlikte kabulüne, toplam 37.162,56 TL'nin olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile birlikte davacıya verilmesine, davacının manevi tazminat davasının kısmen kabulüne, 9.000,00 TL manevi tazminatın 08/10/2011 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre; davalı tarafın sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-HMK 26.maddesi hükmüne göre, mahkeme tarafların iddia, savunma ve talepleri ile bağlıdır. Kural olarak mahkemenin talepten fazlasına veya başka bir şeye hükmetmesi olanak dışıdır.
Açılan bir davada hakim istenilenden fazlasına veya başka bir şeye hükmedemez. Öğreti ve uygulamada taleple bağlılık olarak adlandırılan bu kural sadece sonuç istem yönünden değil, sonuç istemi oluşturulan her bir alacak kalemi yönünden de uygulanır.
Davacı dava dilekçesinde maddi ve manevi tazminat istemlerine 08.10.2011 tarihinden itibaren faiz işletilmesini talep etmiş, 05.04.2016 tarihli ıslah dilekçesi ile maddi tazminat miktarını artırarak faiz başlangıç tarihini de olayın meydana geldiği tarih olarak ıslah etmişse de, mahkemece faiz başlangıç tarihinin (ıslah edilen miktar yönünden) ıslah tarihinden itibaren başlatılması gerekirken, maddi tazminatın tamamı hakkında olay tarihinden itibaren faize karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması HUMK'nun 438/7 maddesi hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalının sair temyiz itirazlarının REDDİNE, ikinci bentte açıklanan nedenlerle hüküm fıkrasının 1.bendinde yer alan 'toplam 37.162,56 TL'nin olay tarihinden' ifadesinin hükümden çıkarılarak yerine '25.000 TL'nin 08/10/2011 tarihinden, 12.162,56 TL'nin 05.04.2016 tarihinden' ifadesinin yazılması suretiyle hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz eden tarafa iadesine, 6100 sayılı HMK'nun Geçici Madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK'nun 440. maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 05/07/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.