3. Hukuk Dairesi 2017/3204 E. , 2018/7564 K.

[İctihat]

3. Hukuk Dairesi 2017/3204 E. , 2018/7564 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; davalıların davacı kuruma ait taşınmazı 01/12/1994 tarihli kira sözleşmesi ile kiraladıklarını, davalılar aleyhinde ikame olunan kira bedelinin tespitine ilişkin davada; 2005 yılından itibaren aylık kira bedelinin 8.500.00-TL olarak tespit edildiğini ve ilgili kararın Yargıtay denetiminden geçerek kesinleştiğini, davalıların ise 01/12/2009 tarihine kadar Mahkemece tespit edilen iş bu kira bedeli üzerinden ödeme yaptığını, daha sonra yapılan çalışmalarda 01/12/2006- 01/12/2009 dönemine ilişkin kira bedeli farkları toplamının 68.196,00- TL olarak belirlendiğini ve bu bedeli davalıdan talep ettiklerini, davalının talep edilen bedeli ödemediğini belirterek 68.196,00-TL alacağın temerrüt tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı; davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile 61.655,40-TL alacağın davalılardan tahsiline karar verilmiş; hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Hükme esas alınan 02.12.1994 başlangıç tarihli ve bir yıl süreli sözleşme konusunda taraflar arasında bir uyuşmazlık bulunmamaktadır. Her ne kadar Mahkemece; kiraya verenin kira tespit hükmü mevcut olan 02/12/2005-02/12/2006 kira dönemini takip eden üç yıllık kira dönemi için DİE tarafından belirlenen TÜFE endeksine göre kira bedeli farkı talep edebileceği belirtilerek alınan bilirkişi raporu doğrultusunda hüküm kurulmuş ise de; 5502 sayılı ... yasasının ‘Kurumun Taşınmaz Edinimi ve Mal Varlıklarının Hukuki Durumu’ başlıklı 35/6 maddesine göre, davacı kurumun sahibi bulunduğu taşınmazların kira oranlarının 213 sayılı Vergi Usul Kanunu uyarınca her yıl belirlenen yeniden değerlendirme oranından az olmamak üzere rayiç ve emsallere göre belirleneceği düzenlenmiş olup, Mahkemece; ilgili özel yasada belirtilen usule göre, belirlenen yeniden değerlendirme oranından az olmamak üzere kira bedelinin tespit edilerek, oluşan kira farkı alacağının hesaplanması gerekirken, eksik ve hatalı bilirkişi raporu doğrultusunda yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK'nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 04/07/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.