3. Hukuk Dairesi 2017/9199 E. , 2019/6131 K.

[İctihat]

3. Hukuk Dairesi 2017/9199 E. , 2019/6131 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki kira bedelinin tespiti ve alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulü yönünde verilen hükmün, süresi içinde taraflarca temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:


Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, 1/2 oranında maliki olduğu taşınmazları davalının kiracı olarak kullandığını, diğer 1/2 oranındaki paylı malik ile davalı kiracı arasında 15/09/2013 başlangıç tarihli kira sözleşmesinin bulunduğunu, kira sözleşmesinde taşınmazların gerçek kira bedellerinden çok daha düşük kira bedellerinin yazıldığını belirterek 2 nolu dükkan ile bodrum kat işyerinin 15/09/2014-15/09/2015 kira döneminde getirebileceği aylık kira bedelinin 18.250 TL olarak tespitine, tespit edilen kira bedeli üzerinden 20/08/2014 tarihinden itibaren payına düşen kira bedelinin tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, 2 nolu dükkanın kiralanmasından bir süre sonra kiralananların paylı maliklerinin kendi aralarında mal paylaşımı yaptıklarını, buna göre bodrum kat işyerinin davacıya bırakıldığını, 2 nolu dükkanın ise davacının kardeşinde kaldığını, 2 nolu dükkana ilişkin kira sözleşmesinin davacının kardeşi ile 15/09/2014 tarihinde yenilendiğini, bodrum kata ilişkin olarak ise davacıya kira sözleşmesini yenileme talepleri iletilmesine rağmen davacının kira sözleşmesini yenilemeyeceğini bildirmesi üzerine bu işyerinin 15/12/2014 tarihinde tahliye edildiğini, tahliye tarihine kadarki tüm kira bedellerinin eksiksiz ödendiğini belirterek davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 35.876,92 TL'nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin ve sair taleplerin reddine karar verilmiş; Hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.

1-) Bilindiği üzere, mahkemece verilen kısa karar (hüküm), bir davayı esastan çözümleyen ve uyuşmazlığı sona erdiren nihai kararlardandır. Bu kararla, mahkeme davadan elini çeker ve davayı sona erdirmiş olur. Bu aşamada yapılması zorunlu iş; gerekçeli kararı, kısa karar doğrultusunda ve yasal gerekçeleriyle birlikte hâkimin yazmasından ibarettir. Eş söyleyişle, kararın asli unsurlarından olan gerekçenin de hüküm fıkrasına uygun biçimde kararda yer alması gerekir. Esasen, ilamın tefhim edilen kısa karara uygun yazılması ve gerekçe taşıması, kamu düzeni ile doğrudan ilgili temel kurallardan olup, bu kurala yasa koyucu HMK'nun 297. maddesiyle varlık kazandırmıştır.
Yine Anayasamızın 'Duruşmaların açık ve kararların gerekçeli olması' başlıklı 141. maddesinin 3. fıkrasında; 'Bütün mahkemelerin her türlü kararları gerekçeli olarak yazılır.' hükmüne yer verilmiştir.
Buna göre; gerekçe, hükümle çelişik olamaz. Aksinin kabulü, mahkemelere güveni sarsacağı gibi Anayasa ve yasalarda yer alan açık kurallara aykırılık oluşturur.
Somut olayda; gerekçeli kararda, yapılan hesaplama neticesinde davalı tarafın davacı tarafa 32.373,32 TL'nin 1/2'si olan 16.186,66 TL borcu olduğu değerlendirilmiş, ancak hüküm kısmında 32.373,32 TL'nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Bu haliyle gerekçe ile hüküm arasında sonuca etkili çelişki olup, bu durum usul ve yasaya aykırı olduğundan bozmayı gerektirmiştir.
2) Bozma nedenine göre, tarafların diğer temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bendde açıklanan nedenlerle hükmün HUMK'nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, ikinci bendde açıklanan nedenle tarafların diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK'nun Geçici Madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK'nun 440. maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 03/07/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.