3. Hukuk Dairesi 2017/7998 E. , 2019/4979 K.

[İctihat]

3. Hukuk Dairesi 2017/7998 E. , 2019/4979 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ : SULH HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasındaki kiracılık sıfatının tespiti davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraflarca temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, kiralananın davalı ... tarafından 2886 sayılı Kanun gereğince yapılan ihale neticesinde davacıdan ayrı bir tüzel kişiliği bulunan Kiler Holding A.Ş. ye 20/01/2010 başlangıç tarihli ve 3 yıl süreli kira sözleşmesi ile kiraya verildiğini, bu kira sözleşmesi sona ermeden davalı ile aralarında imzalanan 14/02/2011 tarihli kira sözleşmesi ile kiralananı kendisinin kullanmaya başladığını, kiraya veren Belediye tarafından aralarındaki kira sözleşmesinin son olarak süresiz bir şekilde uzatıldığını, kira sözleşmesinin özel hükümlere tabi olmasına rağmen, kiraya verenin kiralananın satıldığından bahisle tahliye işlemini 2886 sayılı Kanun uyarınca yapmaya çalıştığını belirterek kira sözleşmesinin devam ettiğinin, tahliye işlemini ancak yeni malikin yapabileceğinin tespitine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davalı ... ile olan kira ilişkisinin ilk olarak 2886 sayılı Kanun hükümlerine göre kurulduğu, davacının Belediye ile olan kira ilişkisinin ihale ile tesis edilen ilk kira sözleşmesinin devamı niteliğinde olduğu, 2886 sayılı Kanunun 75. Maddesi gereğince kira ilişkisinin satışın yapıldığı 08/01/2015 tarihinde sona erdiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş; Hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
1-) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere, özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacının tüm, davalının sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-) Davalının vekalet ücreti yönünden temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 13. maddesi uyarınca; konusu para olan veya para ile değerlendirilebilen bir şey olan davalarda avukatlık ücreti, davanın görüldüğü mahkeme için Tarifenin ikinci kısmında belirtilen maktu ücretlerin altında olmamak kaydıyla nispi olarak belirlenir. Ancak, hükmedilen ücret kabul veya reddedilen miktarı geçemez.
Somut olayda, mahkemece, davanın reddine karar verilmekle davalı lehine vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken, davacı lehine vekalet ücretine hükmedilmiş olması doğru görülmemiştir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması HUMK'nun 438/7 maddesi hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının vekalet ücretine ilişkin temyiz itirazlarının kabulü ile hüküm fıkrasının 3. Bendinde yer alan 'davalıdan alınarak davacıya verilmesine' ifadesinin 'davacıdan alınarak davalıya verilmesine' şeklinde düzeltilmesine, hükmün davalı yararına düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK'nun Geçici Madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK'nun 440. maddesi gereğince tebliğden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 27/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.