5. Hukuk Dairesi 2016/26851 E. , 2018/12224 K.

[İctihat]

5. Hukuk Dairesi 2016/26851 E. , 2018/12224 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ:Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun 23. maddesine dayanan geri alım davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Davaların reddine dair verilen yukarıda gün ve sayıları yazılı hükmün Yargıtay'ca incelenmesi, asıl dava davacıları ile birleşen dava davacıları vekillerince verilen dilekçeler ile istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü.
K A R A R -
Dava, 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun 23. maddesine dayanan geri alım istemine ilişkindir.Mahkemece, asıl ve birleşen davanın reddine karar verilmiş; hüküm, bir kısım asıl dava davacıları vekili ile birleşen dava davacıları vekilince temyiz edilmiştir.Gerekçeli karar asıl dava davacıları vekiline 04.08.2016 tarihinde tebliğ edilmesine rağmen, temyiz dilekçesi 05.10.2016 gününde verilmiştir. H.U.M.K.nun 432.nci maddesine göre verilecek nihai kararlara karşı tebliğden itibaren 15 gün içinde temyiz yoluna başvurulabilir.Bu nedenle süresi geçtikten sonra verilen temyiz dilekçesinin REDDİNE, karar verildikten sonra;Birleşen dava davacıları vekilinin temyizinin incelenmesinde;Dosya içindeki bilgi ve belgelere göre, dava konusu taşınmazın 1968 yılında kamulaştırıldığı, kamulaştırma bedelinin en son 23.02.1970 tarihinde kesinleştiği, davalı idarece taşınmaz üzerinde kamulaştırma amacına uygun bir tasarrufta bulunulmadığı anlaşılmıştır.2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun 23. maddesinde kamulaştırma bedelinin kesinleşmesi tarihinden itibaren 5 yıl içinde idarece taşınmaz üzerinde bir tasarrufta bulunulmaması halinde, mal sahibinin bedeli kanuni faiziyle ödeyerek, hakkın doğmasından itibaren 1 yıl içinde geri alma hakkını kullanabileceği düzenlenmiştir. Bu durumda davacının geri alım hakkının 23.02.1976 tarihinde dolduğu gözetildiğinde, dava tarihi olan 2012 yılı itibari ile davanın reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir. Ancak;
1-28.04.2018 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 7139 sayılı Yasanın 6.maddesi gereğince davacı idare yargı harçlarından muaf hale geldiğinden, davacı idare aleyhine harca hükmedilmesi,
2-Dava konusu taşınmaz tek ve asıl dava ile birleşen davalar tek bir hukuki nedene dayalı olarak açıldığından, davalı idare lehine tek vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken, asıl dava ve birleşen davalar yönünden ayrı ayrı vekalet ücretine hükmedilmesi,
Doğru değil ise de; bu yanılgıların giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden,
Gerekçeli kararın hüküm fıkrasının;
a- Asıl ve birleşen davada harca ilişkin A-2 ve B-2 nolu bentlerinin hükümden çıkartılmasına, ayrı bir bent olarak (Davalı idare harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına, davacı tarafça ödenen harçların karar kesinleştiğinde ve talep halinde davacıya iadesine,) cümlesinin eklenmesine,
b- Asıl ve birleşen davada vekalet ücretine ilişkin A-3 ve B-3 nolu bentlerinin hükümden çıkartılmasına, ayrı bir bent olarak (Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avuktalık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca 1.500,00-TL maktu vekalet ücretinin davacılardan alınarak davalı idareye verilmesine,) cümlesinin eklenmesine,Hükmün böylece DÜZELTİLEREK ONANMASINA, temyiz edenlerden peşin alınan temyiz harçlarının istenildiğinde iadesine ve temyize başvurma harçlarının Hazineye irad kaydedilmesine, 20/06/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.