9. Hukuk Dairesi 2018/7245 E. , 2018/17102 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2018/7245 E. , 2018/17102 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 2007 yılı Ekim ayı ila 31/12/2011 tarihleri arasında ... Eğitim ve Araştırma Hastanesinde güvenlik görevlisi olarak çalıştığını, davalılar tarafından haksız şekilde işten çıkartıldığını ancak müvekkilinin hak ettiği tazminat ve bir kısım işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile fazla ..., yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının davalılardan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı T.C. ... vekili, husumetin yöneltildiği ... Eğitim ve Araştırma Hastanesi Döner Sermaye İşletmesinin tüzel kişiliğinin bulunmadığını, T.C. ... ile davacı arasında herhangi bir iş akdinin veya hukuki ilişkinin de mevcut olmadığını, müvekkilinin ihale makamı olduğundan, işçilik alacaklarından sorumluluğunun bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı ... Hizmetleri A.Ş. vekili, davacının 01/01/2010-31/12/2011 tarihleri arasında belirli süreli iş akdi ile müvekkili şirkette çalıştığını, müvekkili şirkette çalıştığı dönem için kıdem tazminatının ödendiğini ve fazla mesai yapmadığını, genel tatillerde çalışmadığı ve talep edilen işçilik alacaklarının bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
... vekili cevap dilekçesinde, davanın zamanaşımı süresi geçtikten sonra açıldığını, müvekkili kurumun asıl işveren – alt işveren ilişkisinin bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yargılama Süreci ve Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, tanık beyanlarından, davacının iş akdine davalı tarafça son verildiği,
fazla mesai ve genel tatillerde çalıştığının anlaşıldığını, davalıların iş akdini haklı nedenle feshettiklerini ispatlayamadıkları, davacının, davalı şirketin işçisi olarak davalı Bakanlığa ait hastanede çalıştığını ve bu nedenle her iki davalının işçilik alacaklarının ödenmesinden birlikte sorumlu oldukları gerekçesi ile bilirkişi raporuna dayanılarak, fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil alacaklarında yapılan takdiri indirim dışında davanın kabulüne karar verilmiştir.


Mahkemenin ilk kararı davalılar vekillerinin temyizi üzerine, Dairemizin 05/02/2018 tarih ve 2015/8541 E, 2018/1434 K, sayılı ilamıyla işin esası incelenmeksizin bozulmuştur.
Bozma ilamında özetle; “karar başlığında Hastane, şirket, T.C. ... ve ... Kurumu olmak üzere, dört davalı gösterildiği, mahkeme gerekçesinde davacının davalı ... Hizmetleri A.Ş.’nin işçisi olarak davalı T.C. ...'na ait hastanede çalıştığı kabul edilmesine rağmen, hüküm fıkrasında bu davalılar dışında karar başlığında davalı olarak gösterilen tüzel kişiliği bulunmayan Hastane ile sonradan yasal dayanağı olmadan dahili davalı yapılan ... Kurumu hakkında da hüküm kurulduğu, tüzel kişiliği olmayan hastane ve sonradan dahili davalı yapılan ve bu nedenle aleyhine usulüne uygun dava açılmayan ... Kurumunun davaya konu tazminat ve alacaklardan sorumlu tutulmasının hatalı olduğu, ayrıca asıl-alt işveren ilişkisinin bulunup bulunmadığı gerekçelendirilmeden hüküm fıkrasında müşterek-müteselsil sorumluluktan söz edilmesinin“ isabetsiz olduğu belirtilmiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Bozma sonrası kararı davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalılar vekillerinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Mahkemece, 492 Sayılı Harçlar Kanunu’nun 13/j maddesi uyarınca harçtan muaf olan davalı Bakanlığa harç yükletilmesi ve yine alınması gereken karar ve ilam harcının 508,00 TL olmasına rağmen hükümde bu harç miktarının 471,04 TL olduğunun belirtilmesi ve iadesi gereken harcın miktarının ne olduğunun hükümde gösterilmemesi hatalı olup, bozma sebebi ise de, bu yanlışlıkların düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün HMK. nun geçici 3/2. maddesi yollaması ile HUMK. nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
F) SONUÇ:
Temyize konu kararın hüküm fıkrasının harca ilişkin olan “2-a)” bendi hükümden tamamen çıkartılarak yerine; “2-a) Bozma öncesi davalı ... şirketi tarafından yatırılan 390,65 TL harç ile davacının yatırdığı 201,80 TL harç olmak üzere toplam 592,45 TL harçtan, alınması gereken 508,00 TL karar ve ilam harcının mahsubu ile fazla alınan 84,45 TL harcın talep halinde davalı ... şirketine iadesine, davacı tarafından yatırılan 45,60 TL peşin harç ile 156,20 TL ıslah harcı olmak üzere toplam 201,80 TL harcın ise davalı ... şirketinden tahsili ile davacıya verilmesine,” bendinin yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 28/09/2018 tarih ve 2018/2 E, 2018/8 K, sayılı İBK, uyarınca onama harcı alınmasına yer olmadığına, peşin temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, 01/10/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.