9. Hukuk Dairesi 2017/3630 E. , 2018/6422 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2017/3630 E. , 2018/6422 K.


'İçtihat Metni'


MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (İŞ) MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin davalıya ait işyerinde 11.08.2010-19.06.2013 tarihleri arasında çalıştığını, iş akdinin fazla mesai ücretlerinin ödenmemesi, yıllık izinlerinin kullandırılmaması, sigorta primlerinin asgari ücretten yatırılması sebebiyle 4857 sayılı İş Kanunu’nun 24/ll-e maddesi gereğince davacı tarafından feshedildiğini, müvekkilinin 2012 yılının Aralık ayı da dahil olmak üzere ücretin asgari ücrete denk gelen kısmının H.S.B.C Bankası aracılığıyla, geri kalan kısmının ise elden ödendiğini, yemek sosyal hakkından faydalandığını, ancak gün içerisinde dinlenme süresi verilmediğini, davalı işyerinde sürekli 3 farklı çalışma sistemi uygulanıp sırasıyla farklı çalışma saatleri içinde çalıştırıldığını ve hak ettiği fazla mesai ücretinin kendisine ödenmediğini, müvekkilinin milli bayramlarda sürekli çalıştığını, dini bayramlarda ise 08:00-22:00 saatleri arasında 1 gün çalışma, 1 gün istirahat şeklinde mesai yaptığını ancak dini ve milli bayramlarda çalıştığı günlerin ücretinin ödenmediğini, hiç yıllık izin kullanmadığı gibi kullandırılmayan yıllık izinlerin ücretlerinin de ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının işyerinde arka arkaya 5 günlük sürede herhangi bir haklı sebep ileri sürmeksizin devamsızlık yapması nedeniyle iş akdinin müvekkili işvereni tarafından feshedildiğini, aylık ücretin asgari ücret kısmının banka hesabına, geri kalanın ise elden ödendiğine yönelik beyanın gerçeği yansıtmadığını, elden para ödemesi olarak beyan edilen ödemelerin işçiler arasındaki maaş farklarının kapatılmasına ve aynı işi yapan tüm işçilerin aynı parayı almasını sağlamaya yönelik işyeri uygulaması olduğunu, işçiler arasında çocuğu olan, birden fazla çocuğu olan veya çocuğu olmayanlar arasında iş mevzuatında yer alan ücret düzenlemeleri nedeniyle ufak farklılıklar olduğunu, müvekkili işverenin herhangi bir yasal zorunluluğu olmadığı halde tamamen kendi rızasıyla ve işçilerin lehine olarak çocuklu/çocuksuz işçiler arasındaki bu farkı elden ve karşılıksız ödeme yaparak giderdiğini, müvekkili şirketin iş hukukunda yer alan çalışma koşulları ile ilgili sürelere azami uyduğunu, davacının sigara kullanan birisi olduğunu, akaryakıt istasyonunda mevzuata ve güvenlik kurallarına göre sigara içilmeyeceğinden davacının mesai saatleri içerisinde dahi sigara içebilmek için defalarca kısa molalar aldığını, davacının haftada bir gün izin kullandığını, mesai saatleri içerisinde yemek süreleri iş mevzuatına uygun olarak kullandırıldığı gibi yemek molalarının bazı günler 2 kez verildiğini, davacının fazla mesai yaptığı beyanın gerçeği yansıtmadığını, milli ve dini bayramlarda çalıştığı günler için ücretinin ödendiğini, yıllık izinlerini kullandığını, kullanmadığı izinler varsa bile bu izinlerin parasının kendisine ödendiğini, hiçbir alacağı bulunmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulü ile kıdem tazminatı, fazla mesai ücreti ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, ulusal bayram genel tatil çalışma günlerinin doğru olarak tespit edilip edilmediği noktasında toplanmaktadır.
Davacı işçi milli bayramlarda sürekli çalıştığını, dini bayramlarda ise 1 gün çalışma, 1 gün istirahat şeklinde mesai yaptığını ileri sürerek alacak talebinde bulunmuştur.
Mahkemece tanık ifadelerine itibarla davacının tüm ulusal bayram genel tatil günlerinde çalıştığı kabul edilerek yapılan hesaba itibarla hüküm kurulmuş ise de, bu konuda davacının dini bayramlarda ise 1 gün çalışma, 1 gün istirahat şeklinde mesai yaptığı şeklindeki talebi aşılarak sonuca gidilmesi HMK.nın 25. ve 26. maddelerine aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 26/03/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.