9. Hukuk Dairesi 2017/12970 E. , 2019/21677 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2017/12970 E. , 2019/21677 K.


'İçtihat Metni'


MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirkete ait işyerlerinde mağaza kategori yöneticisi olarak 08/10/2007 tarihinde çalışmaya başladığını, mağaza müdürü ...’ın kendi isteği ile istifa etmesi amacı ile müvekkiline uzun süre baskı yaptığını ve hakaretler ettiğini, diğer işçi arkadaşlarının müvekkiline karşı tavır takınmasına neden olduğunu ve bu tür uygulamaların işyerinde çalışmakta olan diğer işçilere de uygulandığını, işyerinde saat 10'da mesai başlayıp, her gün en erken 20:00'ye kadar çalışıldığını, çalışmanın işin gereği olarak çoğu kez 21:00 - 22:00'yi bulduğunu, çalışmanın haftanın 7 günü ve resmi tatillerde de sürdürüldüğünü, müvekkilinin hiç izin kullanmadığını iddia ederek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık ücretli izin alacağı, hafta ve resmi tatil ücreti ile fazla çalışma ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; öncelikle zamanaşımı itirazında bulunduklarını, işyerinin güvenlik hizmeti satın aldığı firma çalışanı Yusuf TARHAN’a 21/05/2014 tarihinde hakeratamiz tehditkar tavırlarda bulunması ve 24/05/2014 tarihinde de işyerinde Yusuf Tarhan'ı darp etmesi nedeniyle başlatılan soruşturma sonucu düzenlenen 30/05/2014 tarihli soruşturma raporuna istinaden iş sözleşmesinin 02/06/2014 tarihinde 25/II-e maddesi gereğince haklı nedenle feshedildiğini ve davacının ihbar ve kıdem tazminatına hak kazanamayacağını, davacının haftalık 45 saati aşan çalışmaları karşılığı fazla çalışma ücretlerinin kendisine çekincesiz imzaladığı bordro karşılığı banka kanalı ile ödendiğini, ödenen primlerin 5 yıl içerisindeki tutarının 8.808,85 TL olduğunu, primlerinin eksiksiz ve zamanında ödendiğini, ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalışması halinde karşılıklarının bordrolarda genel tatil ücreti adı altında tahakkuk ettirilerek davacıya ödendiğini, davacının kullandırılmayan yıllık ücretli izin hakları karşılıklarının haziran 2014 bordrosu ile ödendiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı işçi fazla çalışma ücreti isteğinde bulunmuş , Mahkemece bilirkişi raporuna itibar ile fazla çalışma ücreti talebi kabul edilmiştir.
İşyerinde prim uygulamasının olduğu dosya içeriğinden anlaşılmakta olup sözü edilen primlerin işverenin emir ve talimatı ile yapılan çalışmaların karşılığı olarak ödenmesi veya işçinin serbest iradesiyle daha çok satış yapmak için yapmış olduğu çalışmaların karşılığı olarak prime hak kazanılmasının fazla çalışma ücreti ile ilişkilendirilmesi noktasında sonuca etkisi bulunmamaktadır.
Davacı işçi mağaza kategori yöneticisi konumunda olup yapılan satışlarla ilgili prim uygulamasından yararlanmış ve çalışma arttıkça primde arttığından fazla çalışma ücretinin zamsız kısmının sözü edilen primlerle karşılandığı kabul edilmeli ve hesaplama 0.50 zam kısmına göre yapılmalıdır.
3- Mahkemece fazla çalışma ücretinden yapılan taktiri indirimin oranının karar gerekçesinde açıklanmaması da hatalıdır.
4- Hüküm altına alınan miktarların net mi, yoksa brüt mü olduğunun hükümde belirtilmemesinin HMK. nın 297/2. maddesine aykırı olup, infazda tereddüde yol açacağının düşünülmemesi de isabetsizdir.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda açıklanan sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04/12/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.