9. Hukuk Dairesi 2016/9595 E. , 2019/21368 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2016/9595 E. , 2019/21368 K.


'İçtihat Metni'


MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait işyerinde 01/06/1998 tarihinden 11/02/2014 tarihine kadar çalıştığını, iş akdinin davalı tarafından haksız ve ihbarsız olarak feshedildiğini ileri sürerek, kıdem, ihbar tazminatları ile fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti ve yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacı tarafın kanunen hak etmiş olduğu tüm alacakların müvekkili şirket tarafından davacı tarafa ödendiğini, davacı tarafın çalıştığı süre boyunca hak etmiş olduğu kıdem tazminatının 18.170,027-TL olduğunu, ihbar tazminatının ise 1.833,22-TL olduğunu, iş bu bedellerin ödenmesi için davacıya müvekkili şirket tarafından toplam 20.349,00-TL bedelli 9 adet bono verildiğini, davacının son aldığı ücretin 1.119,01-TL olduğunu, çalıştığı süre boyunca fazla mesai yapmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, iş akdinin davalı işveren tarafından küçülmeye gidildiği için bir miktar kıdem ve ihbar tazminatı ödenerek haksız ve ihbarsız olarak feshedildiği anlaşıldığından davacının kıdem ve ihbar tazminatı talep hakkının doğduğu gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir.
İşçinin imzasını içermeyen bordrolarda fazla çalışma tahakkuku yer aldığında ve tahakkukta yer alan miktarların karşılığı banka hesabına ödendiğinde, tahakkuku aşan fazla çalışmalar her türlü delille ispatlanabilir. Tahakkuku aşan fazla çalışma hesaplandığında, bordrolarda yer alan fazla çalışma ödeme tutarları mahsup edilmelidir.
Somut uyuşmazlıkta, dava dilekçesinde davacının işyerinde sürekli fazla mesai yaptığı ancak karşılığı ücretlerin ödenmediği iddia edilerek fazla mesai ücreti talep edilmiştir.
Yargılama sırasında davacı asıl tarafından 08/09/2015 tarihli celsede, “... Ben mesai hariç 1.150 TL net ücret alıyordum. Mesailerle birlikte aylık elime geçen para 2.000 TL yi buluyordu. Mesailerim bazen kesilip, ödenmiyordu. Her ay aynı parayı almıyordum. Bir ay 2.000 TL alırsam, bir ay 1.500 TL alıyordum. Mesaime göre aldığım ücret değişiyordu.” şeklinde beyanda bulunulmuştur.
Davacının da kabulünde olduğu üzere davacıya her ay aylık ücretine ek olarak değişen miktarlarda fazla mesai ücreti ödemesi yapıldığı anlaşılmaktadır. Bu nedenle Mahkemece, davacının fazla mesai ücreti talebinin reddi yerine, yanılgılı değerlendirme ile kabulüne karar verilmesi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 02/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.