9. Hukuk Dairesi 2016/9421 E. , 2019/21169 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2016/9421 E. , 2019/21169 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin ilk olarak yaklaşık 3 sene boyunca hafta içi 08.00-20.00 saatleri arasında, haftanın 7 günü bekçi olarak çalıştığını, son 6 ay boyunca bekçilik görevinden alınıp cam işçisi olarak çalışmaya başlatıldığını ve haftanın 6 günü sabah 08.30-18.30 saatleri arasında aylık en son net 950,00 TL ile çalıştığını, yemek ve servis hizmetlerinin işverence karşılandığını, çalıştığı süre boyunca sadece 2013 Mart ve Nisan ayları boyunca 16 gün izin kullandığını, bunun dışında izin kullanmadığını, milli ve dini bayramlarda sürekli çalıştığını ancak yıllık izin ücretlerinin, fazla mesai ücretlerinin ve dini ve milli bayram çalışma ücretlerinin ödenmediğini, işverenin işçi sayısında azaltma yoluna gitmesi üzerine işten çıkarıldığını ileri sürerek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai, hafta tatili, genel tatil ve yıllık izin alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının 22.01.2011 tarihinde davalı şirkette güvenlik görevlisi olarak işe girdiğini, 04.08.2012 tarihinde imalat işçisi olarak devam ettiğini ve 25.05.2013 tarihine kadar asgari ücretle çalıştığını, herhangi bîr kalifiyesinin olmadığını, yemek ve servis hizmetinin olduğunu, davacının işyerinde mesai saatleri içinde uyuduğunu, imzalatması gereken tutanakları imzalatmadığını veya kaybettiğini, defalarca uyarılmasına rağmen işine gereken dikkat ve özeni göstermeyerek işyeri güvenliğini tehlikeye attığını, uyuduğu için defalarca savunmasının alındığını, bu nedenlerle İş Kanunu 25.maddesine göre işine son verildiğini, davacıya tüm yasal haklarının ödenerek iş akdinin haklı sebeple feshedildiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulü ile kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai, hafta tatili ve yıllık izin alacaklarının davalıdan tahsiline hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Karar başlığında davalının ünvanının eksik yazılması mahallinde düzeltilebilecek maddi hata niteliğinde kabul edilmiştir.
2-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
3-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, fazla çalışma süre ve ücretinin doğru olarak hesap edilip edilmediği noktasında toplanmaktadır.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda tanık ifadelerine göre davacının 6 ay öncesine kadar haftanın 7 günü bir hafta gece bir hafta gündüz olmak üzere gece vardiyasında 20.00 - 08.00, gündüz vardiyasında 08.00 - 20.00 saatleri arasında, son 6 ay ise haftanın 6 günü 08.30-18.30 arasında çalıştığı, 1,5 saat ara dinlenmesi kullandığı kabul edilerek son 6 ay için haftada 6 saat, diğer çalışma süresi için de (12 - 1,5 = 10,5 x 7 gün =73,5 - 45 =) haftada 28,5 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek alacak hesaplanmış ise de, davacının hafta tatil ücreti ayrıca hüküm altına alındığına göre, bu çalışmaya denk gelen güne ait 7,5 saatin fazla mesai hesabında dikkate alınmaması gerekir. Aksi halde alacağın mükerrer olarak hüküm altına alınması sözkonusu olacaktır. Mahkemece bu olgu dikkate alınmaksızın mükerrer tahsile yol açacak şekilde karar verilmesi isabetsizdir.
4-Dava dosyasında hafta tatili alacağı hesabını içeren birden fazla bilirkişi raporu bulunmakta olup mahkemece gerekçeli karar içeriğinde kök raporda hesaplanan hafta tatili alacağının zamanaşımı def'i gözetilerek hüküm altına alındığının açıklanmasına rağmen zamanaşımı def'i gözetilmeksizin hesap içeren 21/09/2014 tarihli rapordaki hesaba göre karar verilmesi gerekçe ile hüküm sonucu arasında çelişkiye neden olmuştur. Bu nedenle 10.04.1992 gün ve 1991/7 esas, 1992/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararına ve 6100 sayılı HMK. nun 298/2. maddesine aykırı olan hükmün bozulması gerekmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 28/11/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.