9. Hukuk Dairesi 2015/34023 E. , 2019/19787 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2015/34023 E. , 2019/19787 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının 25/06/2004-08/01/2014 tarihleri arasında davalı işyerinde yurtiçi tır şoförü olarak çalıştığını, emeklilik suretiyle iş akdini feshettiğini, dini ve milli bayramlarda çalıştırıldığını, tazminatlarının ödenmediğini, yıllık izinlerini kullanamadığını ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile hafta tatili, fazla mesai, yıllık izin ve ulusal bayram ve genel tatil ücret alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının taleplerinin zamanaşımına uğradığını, fark kıdem tazminatı talebinin ve fazla çalışma ücreti talebinin yasaya aykırı olduğunu, ulusal bayram ve genel tatillerde çalışmasının bulunmadığını, hafta tatili ücreti ile yıllık izin alacağının da bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iki dönem halinde çalıştığı, ilk dönem çalışmasının emeklilik nedeniyle sona erdiği, ikinci dönem çalışmasının ise kıdem ve ihbar tazminatı gerektirmeyecek şekilde sona erdirildiğinin işverence ispatlanamadığı, davacının fazla çalışma iddiasını kanıtlayamadığı ancak hafta tatillerinde ve ulusal bayram ve genel tatillerde çalışması olduğunun kanıtlandığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacının aldığı ücret miktarı taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Davacı işçi aylık asgari ücret, kilometre başına 8 kuruş prim ve günlük 30 TL yemek ücreti almak suretiyle çalıştığını ileri sürmüştür.
Mahkemece davacının asgari ücret ve yemek ücreti ile çalıştığı, kilometre başına prim ödemesinin işçi tarafından ispatlanamadığı gerekçesiyle davaya konu tazminat ve alacaklarla ilgili hesaplama yapılarak hüküm kurulmuştur.
Davacı tanığı Ö. beyanında kilometre başına prim ödemesini doğrulamıştır. Davalı tanıkları ise, asgari ücret dışında harcırah ödendiğini açıklamışlar ancak miktarı ve hesap yöntemi konusunda bir beyanda bulunmamışlardır. Davacı vekili tarafından dosyaya sunulan Dairemizce temyiz incelemesine de konu edilen 2015/25704 E. sayılı dosyada da kilometre başına 8 kuruş prim uygulamasının varlığı kabul edilmiş ve karar kesinleşmiştir.
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere göre davacının aylık asgari ücret dışında kilometre başına 8 kuruş prim ve 30 TL günlük yemek ücreti ile çalıştığı ispatlanmış olup bu yönde hesaplamaya gidilerek davaya konu isteklerin hüküm altına alınması gerekirken asgari ücret ve yemek ücreti üzerinden prim dikkate alınmaksızın yapılan hesaplamanın kabul edilerek hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadaesine, 13.11.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.