9. Hukuk Dairesi 2016/8506 E. , 2019/19619 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2016/8506 E. , 2019/19619 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin, 13.01.2009-02.07.2013 tarihleri arasında işletme müdürü olarak çalıştığını, son net ücretinin 2.150,00 TL olduğunu, haftanın her günü 08.00-00.00 saatleri arasında ve bazı günler günde 16 saati aşacak şekilde çalıştığını, iş yerinin jazz-bar canlı müzik restoran olarak işletilmesi nedeniyle gece 04.00’e kadar açık olduğunu, davacının bu şekilde haftada 6 gün çalıştığını, haftada 1 gün izin verildiğini, Cumartesi- Pazar günleri de aynı şekilde çalıştığını, yol ve yemek yardımı olduğunu, ileri sürerek; fazla mesai, genel tatil ve hafta tatili ücretlerinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Vekilinin Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının, 13.01.2009-02.07.2013 tarihleri arasında müvekkili şirkette çalıştığını, işyerinde en üst düzey yönetici olarak görev yaptığını, tüm hakları ödenerek iş sözleşmesinin feshedildiğini, davacının iddia ettiği çalışma saatlerinin hayatın olağan akşına uygun düşmediğini, davacının bordroları ihtirazı kayıtsız imzaladığını, 4857 sayılı Yasa'nın 68. maddesi gereğince ara dinlenmelerin dikkate alınması gerektiğini, iş sözleşmesinin 4.4. maddesi gereğince yılda 270 saate kadar yapılacak fazla mesainin ücrete dahil olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Karar süresinde taraflar vekilleri temyiz edilmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, delillerin taktirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2- Davacı işçinin, fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır
Mahkemece, yılda 270 saate kadar yapılacak fazla mesainin ücrete dahil olduğunun sözleşmede kararlaştırıldığı gerekçesi ile talebin reddine hükmedilmiştir.
Her şeyden önce; davalı işverence, davacının üst düzey yönetici olduğu savunulmuş ise de, davalı şirketin İstanbul ilinde birden çok şubesi olduğu, davacının bu şubelerin birinde işletme müdürlüğü yaptığı, davalı tanığının beyanından da anlaşılacağı üzere davalı şirkette bölge müdürlüğü yapılanması da olduğu dikkate alındığında, davacının üst düzey yönetici konumunda olmadığı ve kendi mesaisini kendisinin belirlemediği anlaşılmıştır. Nitekim mahkemece de, savunmaya itibar edilmemiş ve ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağı hüküm altına alınmıştır.
Tartışılması gereken asıl husus, mahkemenin de red gerekçesine dayanak yaptığı iş sözleşmesindeki düzenlemedir.
İlk Derece Mahkemesince; iş sözleşmesinin 4.4. maddesindeki 270 saate kadar olan fazla çalışmanın ücrete dahil olduğu yönündeki düzenlemeye itibar edilerek, fazla mesai ücreti talebinin reddine karar verilmiştir.
Bahsi geçen iş sözleşmesi incelendiğinde; davalı imzası içermediği gibi ücret miktarının da yer almadığı anlaşılmaktadır. Ayrıca, davalı işverence düzenlenen bordrolarda bazı aylarda davacıya fazla mesai ücreti tahakkuk ettirildiği saptanmış olup, bu dönemlerde 22,5 saati (yıllık 270 saati) geçen çalışmanın olduğu ve bu nedenle söz konusu ödemenin yapıldığı da işverence ispatlanamamıştır.
Tüm bu hususlar dikkate alındığında, mahkemenin fazla mesai ücreti alacağının reddine dair gerekçesinin hatalı olduğu ortadadır.
İspat yükünün davacıda olduğu gözetilerek ve tanık beyanları bir değerlendirmeye tabi tutularak, karineye dayalı makul bir indirim (hakkaniyet indirimi) uygulanmak sureti ile alacak hesaplanıp hüküm altına alınmalıdır.
Eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde sonuca gidilmesi bozmayı gerektirmiştir.
F)SONUÇ:
Temyiz olunan kararın açıklanan sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgililere iadesine, 12.11.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.