9. Hukuk Dairesi 2015/25481 E. , 2019/19364 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2015/25481 E. , 2019/19364 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 17/07/2012-19/08/2014 tarihleri arasında davalı işveren bünyesinde şehir içi tır şoförü olarak çalıştığını, müvekkilinin en son net maaşının 2.500 TL olduğunu, iş akdinin haklı bir neden olmadan feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla mesai ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı şirket davaya karşı cevap vermemiştir.
C) Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacının davalıya ait iş yerinde 17/07/2012-19/08/2014 tarihleri arasında 2 yıl 1 ay 4 gün çalıştığı, davalının iş akdini tazminat gerektirmeyecek şekilde feshedildiği hususuna ilişkin herhangi bir delil sunmadığı, davacı tanıklarının davalı tarafından davacının iş akdinin feshedildiğini beyan ettikleri, davacının iş akdinin davalı işveren tarafından haklı neden olmadan feshedildiği, bu nedenle davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazandığı, davacının yurtiçi tır şoförü olarak çalıştığı, sefer başına prim uygulamasının bulunduğu, tanıkların davacının işi niteliği fazla çalışma ile ilgili görgüye dayalı bilgi sahibi olmadıkları, Karayolları Trafik Kanunu ve Yönetmeliğinin günlük yasal araç kullanma ve dinlenme sürelerine ilişkin sınırlamaları karşısında davacının fazla çalışma varlığını kanıtlayamadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Mahkemece davacının yurtiçi tır şoförü olarak çalıştığı, sefer başına prim uygulamasının bulunduğu, tanıkların davacının işi niteliği fazla çalışma ile ilgili görgüye dayalı bilgi sahibi olmadıkları, Karayolları Trafik Kanunu ve Yönetmeliğinin günlük yasal araç kullanma ve dinlenme sürelerine ilişkin sınırlamaları karşısında davacının fazla çalışma varlığını kanıtlayamadığına karar verilmiştir.
Dosyada yer alan 29.04.2015 tarihli bilirkişi raporunda tanık beyanları doğrultusunda 2 seçenekli fazla mesai alacağına ilişkin hesaplama yapılmıştır.
Davacı tanığı ... davalı şirkette 05.09.2012- 15.09.2014 tarihleri arasında çalıştığını, davacının haftada 5 gün 07:00-22:30 saatleri arasında, cumartesi günlerinde ise saat 14:00 e kadar çalıştığını, davacı tanığı ... ise 07.07.2012-15.09.2014 tarihleri arasında davalı işyerinde çalıştığını, davacının haftada 5 gün 07:00-22:00,23:00 saatleri arasında, cumartesi günlerinde ise saat 14:00,15:00 e kadar çalıştığını beyan etmiştir.
Mahkemece, yukarıdaki açıklamalar doğrultusunda ispat edilen fazla çalışma süresine göre davacı işçinin fazla mesai ücretinin zamsız kısmını aldığı, zamlı kısmını almadığı kabul edilerek fazla mesai ücretinin 0.50 katsayı ile hesaplanması ve takdiri indirim uygulanarak hak kazanılan fazla çalışma ücreti alacağının kabulüne karar verilmesi gerekirken talebin reddine karar verilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07.11.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.