9. Hukuk Dairesi 2019/6191 E. , 2019/17638 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2019/6191 E. , 2019/17638 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 26.01.2004-12.04.2012 tarihleri arasında çalıştığını, davalı işveren tarafından sebep gösterilmeksizin işine son verildiğini iddia ederek, kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin, fazla mesai ücretleri ve 2012 Mart ve 2012 Nisan aylarına ait ücret alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesinin başka bir çalışanı taciz ve tehdit etmesi sebebiyle haklı nedenle feshedildiğini, müvekkili işverenden herhangi bir alacağı bulunmadığını savunarak davanın reddini savunmuştur.
C) Yargılama Safhasının ve Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemenin 12/06/2014 tarihli ilk kararı ile davanın kabulü ile kıdem ve ihbar tazminatının, ücret, izin, fazla çalışma ücreti alacaklarının tahsiline karar verilmiştir.
Karar davalı vekilinin temyizi üzerine Yargıtay (kapatılan) 7.Hukuk Dairesi’nin 02.06.2014 tarihli ve 2014/5068 E., 2014/12127 K. sayılı ilamı ile kıdem ve ihbar tazminatı alacakları yönünden eksik inceleme nedeni ile bozulmuştur.
Mahkemece bozma ilamına uyulmayarak önceki kararda direnilmiştir.
Direnme kararının süresi içinde davalı tarafından temyizi üzerine, Yargıtay (kapatılan) 7.Hukuk Dairesi’nin 28/09/2015 tarihli ve 2015/25086 E., 2015/16734 K. sayılı ilamı ile direnmenin yerinde olmadığı gerekçesiyle temyiz incelemesinin yapılmak üzere dosyanın Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na gönderilmesine karar verilmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 30.05.2018 tarihli ve 2015/(7) 9-3171 E., 2018/1143 K. sayılı kararı ile direnme kararının değişik gerekçe ile bozulmasına karar verilmiştir.
Bu defa Yargıtay Hukuk Genel Kurulu kararına uyan Mahkeme davanın reddine karar vermiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Karar başlığında dava tarihinin 13/11/2012 yerine 26/07/2018 yazılması mahallinde düzeltilebilir maddi hata olarak kabul edilmiştir.
2- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 297. maddesinde mahkeme hükmünün hükmün nasıl oluşturulacağı açıklanmıştır.
Hükmün Yargıtay tarafından bozulmasıyla hüküm tamamen ortadan kalkar. Bozulan karar, bozmadan sonra verilen kararın eki değildir. Her davada ancak bir nihai karar olabilir. Bozmadan sonra verilen kararda, dava konusu tüm isteklerle ilgili ve gerekçesi gösterilerek, infazda tereddüte yol açmayacak şekilde yeniden hüküm oluşturulmalıdır.
Somut uyuşmazlıkta; Mahkemenin ilk kararında, davanın kabulü ile talep konusu kıdem ve ihbar tazminatının, ücret, izin, fazla çalışma ücreti alacaklarının tahsiline karar verilmiş ve bu karar, kıdem ve ihbar tazminatı alacakları yönünden bozulmuştur.
Bozma kapsamı dışında kalan alacaklar açısından usulü kazanılmış hak oluşmuştur. Böylelikle daha sonra Mahkemece verilen direnme kararının konusunu da kıdem ve ihbar tazminatının kabulüne ilişkin hüküm kısmıdır.
Buna karşın Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun bozma ilamına uyan Mahkeme, bozma kapsamı dışında kalarak kesinleşen ücret, izin, fazla çalışma ücreti alacakları ile ilgili yeniden hüküm kurulmamıştır.
Mahkemenin dava konusu tüm taleplerle ilgili olarak HMK.nun 297. maddesine uygun bir şekilde hüküm kurmaması tekrar bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, bozma sebebine göre sair temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek hâlinde ilgiliye iadesine, 09/10/2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.