9. Hukuk Dairesi 2019/5241 E. , 2019/14822 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2019/5241 E. , 2019/14822 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Davacı, kıdem tazminatı, yıllık izin ve ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Yerel mahkeme kararının davalı vekilinin temyizi üzerine, Dairemizin 13.11.2018 gün, 2015/33026 Esas ve 2018/20353 Karar sayılı kararı ile hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, her ne kadar bozma ilamında 10.000,00 TL ücret esas alınarak sonuca gidilmesi gerekir gerekçesi ile hüküm bozulmuş ise de; önceki hükümde 10.000 doların hükme esas alınmadığı, bozma ilamında belirtildiği gibi önceki hükümde 10.000,00 TL ücret esas alınarak sonuca gidildiği gerekçesi ile bozmaya karşı direnme kararı verilmiştir.
Direnme kararı davalı vekilince temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6763 sayılı Kanunun 45. maddesi ile eklenen 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici dördüncü maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
YARGITAY KARARI
Dairemizin “Yemini, kendisine ispat yükü düşen taraf teklif edebilir. Kendisine ispat yükü düşmeyen tarafın yemin teklif etmesinin ve hatta bu yeminin eda edilmesinin hiçbir hukuki sonucu yoktur. Somut uyuşmazlıkta davacı, ücretinin aylık 10.000 Dolar olduğunu ispat edebilmiş değildir. Davacının aylık ücretinin davalının kabul ettiği 10.000 TL olduğu kabul edilerek sonuca gidilmesi gerekirken, usulen ücret miktarı bakımından geçerliliği olmayan davacı yeminine itibarla 10.000 dolar olarak kabulü hatalıdır.” gerekçesi ile verilen kararına karşı Yerel Mahkemece “Her ne kadar bozma ilamında 10.000,00 TL ücret esas alınarak sonuca gidilmesi gerekir gerekçesi ile hüküm bozulmuş ise de; önceki hükümde 10.000 doların hükme esas alınmadığı, bozma ilamında belirtildiği gibi önceki hükümde 10.000,00 TL ücret esas alınarak sonuca gidildiği” gerekçesi ile direnilmiş olup, Dairemiz bozma ilamında açık hata yapıldığı, bu nedenle direnmenin doğru olduğu ve Yerel Mahkemesince bu hususun düzeltildiği anlaşıldığından dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan direnme kararının 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 4. maddesinin birinci ve dördüncü fıkraları uyarınca ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 03.07.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.