9. Hukuk Dairesi 2015/35367 E. , 2019/7191 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2015/35367 E. , 2019/7191 K.


'İçtihat Metni'



MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:


YARGITAY KARARI


A) Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, davacının davalı işyerinde 2 dönem çalışması olduğunu, 22.10.2008-31.03.2010 tarihleri arasında bölge satış yöneticisi olarak çalıştığını, iş aktinin davalı tarafından önelsiz ve sözlü olarak feshedildiğini, işçilik alacaklarının ödeneceği bildirilmiş ise de ödenmediğini, 2. olarak 04,02.2011-02.12.2013 tarihleri arasında satış koordinatörü olarak çalıştığını ve 3600 prim günü ve 15 yıl hizmet süresini tamamlayarak davacı tarafından iş aktinin feshedildiğini, davacının işçilik alacaklarının tamamının ödenmediğini, davacının 1. dönem çalışmasında aylık ücretinin 3000 TL civarında, 2. dönem çalışmasında ise 3500 TL civarında olduğunu, davacının 1. dönem çalışmasında haftada 6 gün 08.00-20.00 saatleri arasında ve her ay 10 gün 08.00-23.00 saatleri arasında çalıştığını, fazla mesai ücretinin ödenmediğini ve fazla mesai için izin kullandırılmadığını ve davacının bayramlar ve resmi tatillerde çalıştığını ancak hak ettiği çift ücretin ödenmediğini ve davacının 2. dönem çalışmasında haftada 5 gün 08.30-19.30 saatleri arasında ve Cumartesi günleri 10.00-18.00 saatleri arasında çalıştığını, davalı işyerinde davacının her ay en az 10 gün hat girişleri ve kayıt işlemlerinin yapılabilmesi için 08.30-23.00 saatleri arasında çalıştığını, bir kısım işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarını istemiştir.
B)Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, dava dilekçesinin HMK’na uygun düzenlenmediğini, davanın HMK’nun 109/2. maddesine aykırı olarak düzenlendiğini, davacının iş aktine davalı tarafından tek yanlı olarak sona erdirildiği iddiasının doğru olmadığını, davalının Turkcell A.Ş.nin bayisi olup bu şirket ile aralarındaki bayilik ilişkilerinin ticari kararlar kapsamında sonlandırma kararı alındığını ve davacının belirsizlik döneminin değerlendirerek daha iyi
ücret ve iş imkanlarına kavuşmak için istifa sureti ile iş aktinin sonlandığını ve bu durumun geçerli sebep olduğunu, davacının kıdem ve ihbar tazminatları ile diğer alacakları talep hakkı olmadığını, davacının 2. dönem çalışmasının ise emeklilik sebebi ile ve istifa ederek tüm hakları ödenerek sona erdiğini, davalının işten ayrıldıktan 1 yıl sonra yeniden çalışma talebinde bulunduğunu, iddia edilen ücret alacağı olmadığını, davacının iddia ettiği dönemlerde çalışmadığını, davacının fazla mesai, yıllık izin ve bayram ve genel tatil alacağı olmadığını, iddia ve taleplerin yersiz olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
C)Yerel Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davalının davacının çalıştığı 1. dönem olan 22.10.2008-31.03.2010 tarihleri arasındaki çalışmasının istifa ile sona erdiğini ispat edememiş, istifasına ait istifa dilekçesi dosyaya sunulmadığı, davacının 04.02.2011-02.12.2013 tarihleri arasındaki 2. dönem çalışmasının ise davacının emekliliği sebebi ile sona erdiği, bu durulma göre davacının 1. ve 2. dönem çalışmalarının kıdem tazminatına hak kazanacak şekilde sona erdiği, davacının 1. dönem çalışmasının sona ermesi sebebi ile ihbar tazminatına hak kazanacak şekilde iş aktinin sona erdiği, dosya kapsamı, tanık beyanlarından davacının 1. dönem çalışma süresinde 1 haftada 6 gün ve haftada 60 saat çalıştığı ve böylece 15 saat fazla mesai yaptığı ve 2. dönem çalışması olan 04.02.2011-02.12.2013 döneminde haftada 5 gün 08.30-19.30 saatleri arasında ve cumartesi günleri 10.00-18.00 saatleri arasında çalıştığı ve davacının 2. dönem çalışmasında 1 haftada 55,5 saat çalışması ile 10,5 saat fazla çalışma yaptığı anlaşılmış ve davalı taraf da davacının yaptığı fazla çalışmaların ücretini ödediğini davacının imzası olan bordro, banka kaydı ya da eşdeğer belge ile ispat edemediği anlaşılmış ve bilirkişi tarafından hesap edilen net 39.266 TL fazla çalışma ücreti alacağından 1/3 oranında hakkaniyet indirimi yapıldığı, davacının genel tatilllerde çalıştığı iddia edilmiş ancak genel tatil çalışmalarının ispat yükü kendisinde olan davacının bu yükümünü yerine getiremediği görülerek genel tatil çalışma ücreti alacağı talebinin reddine karar vermek gerektiği, dosya kapsamından davacının davalı işyerinde 22.10.2008-31.03.2010 tarihleri arasında ve 04.02.2011-02.12.2013 tarihleri arasında çalıştığı, davacının davalı tarafça sunulan belgelerden 21 günlük yıllık iznini kullandığı anlaşılmış ve davacının 1. dönem çalışması itibarı ile kullanmadığı 14 günlük yıllık izni olduğu anlaşılmış ve davalı taraf davacının 14 günlük yıllık iznini kullandığını işyerinde usülüne uygun olarak düzenlenen davacının imzası olan yıllık izin defteri ya da eşdeğer belge ile ispat edememiş ve bilirkişi tarafından hesap edilen 1649,68 TL yıllık izin ücretinin davalıdan alınmasına karar vermek gerektiği gerekçesi ile ulusal bayram genel tatil haricindeki taleplerin kabulüne karar verilmiştir.
D)Temyiz:
Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E)Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Somut uyuşmazlıkta, davacı, tanıklardan E.A.nın davacısı olduğu ... İş Mahkemesi’nin 2013/875 Esas sayılı dosyasında ve M.Ö.nün davacısı olduğu ... İş Mahkemesi’nin 2013/874 Esas sayılı dava dosyasındaki tanık sıfatı ile verdiği beyanlarında en son net 2500 TL maaş aldığını belirtmiştir. Davacı mahkeme huzurundaki bu beyanı ile bağlı olduğundan davacının en son ücreti net 2500 TL olarak kabul edilerek tüm alacaklar buna göre hesaplanmalıdır.
3-Fazla mesai ücreti bakımından;
Davacı tanıkları E.A.nın ve M.Ö.nün dosyalarında haftalık fazla mesai 8,5 saat olarak hesaplanmıştır. Davacının bir üst paragrafta belirtilen kendi tanıklarının dava dosyalarındaki tanık sıfatı ile verdiği beyanlarından, 1. dönem ve 2. dönem hizmet süresindeki hafta içinde geçen çalışması bakımından aynı çalışma saatlerini verdiği intibaı doğmaktadır. Davacının tanık sıfatı ile belirttiği bu çalışma saatleri eldeki dosyada kabul gören çalışma saatlerinden azdır. Bu nedenler ile davacının da tanıkları E.A. ve M.Ö. gibi haftada 8,5 saat fazla mesai yaptığının kabulü gerekir. Ancak, davacının, tanıkları E.A.nın ve M.Ö.nün dosyalarında tanık sıfatı ile verdiği ifadelerine göre de hesaplama yapılarak, davacı ...’nin kendisinin tanık sıfatı ile verdiği ifadesine göre kendi fazla mesaisinin haftalık 8,5 saatten az çıkması halinde daha az çıkan bu süreye göre fazla mesai ücreti kabul edilmeli, aksi halde haftada 8,5 saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek sonuca gidilmelidir.
F)SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 29/03/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.