9. Hukuk Dairesi 2015/34945 E. , 2019/5752 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2015/34945 E. , 2019/5752 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili özetle; davacının, 1994 yılında Gölcük Nakliyat Taah. Tur. ve Tic. Ltd. Şti.’nde servis şoförü olarak çalışmaya başladığını, sigorta girişinin 1996 yılında yapıldığını, 2005 yılına kadar bu işyerinde çalışmasını sürdürdüğünü, 2005 yılında davacıya davalı şirkette çalışmasına devam edeceğinin söylendiğini, 2011 yılı Ağustos ayında işten çıkartıldığını, işçilik alacaklarına mahsuben 4.200,00 TL ödendiğini, 2012 yılı Ocak ayında yeniden işe çağırıldığını, 01.06.2014 tarihinde işten çıkartıldığını, alacaklarının ödenmediğini, en son maaşının 1.500,00-1.600,00 TL civarında olduğunu, banka yolu ile ödeme yapıldığını, mesai saatlerinin 06.00-07.00-00.00-01.00 arasında olduğunu, dini ve milli bayramların tamamında çalıştığını, hafta tatili kullanmadığını, ücretlerinin ödenmediğini, her iki şirket arasında organik bağ bulunduğunu iddia ederek; kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, genel tatil ve hafta tatili ücreti alacaklarının faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili özetle; talep edilen alacakların zamanaşımına uğradığını, davacının 10.05.2006 tarihinde çalışmaya başladığını, iş akdinin 18.07.2011 tarihinde davacı tarafından feshedildiğini, iyiniyetle 7.083,44 TL kıdem tazminatı ödendiğini, 26.01.2012 tarihinde Asya Tur Şah Otomotiv Tur.Tic.Ltd.Şti. işyerinde çalışmaya başladığını, 01.01.2013 tarihi itibari ile şirketlerine devredildiğini, 31.05.2014 tarihinde davacının istifa ettiğini, kıdem tazminatı talep edemeyeceğini, yevmiye usulü çalıştığını, sefer başına prim aldığını, o ayki çalışmasına göre farklı ücret aldığını, bordroların imzalı olduğunu, tüm çalışmalarının karşılığının ödendiğini savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut uyuşmazlıkta; iş akdinin feshinden sonra imzalanan ibraname içeriği ve davacı işçi tarafından imzalanan 31/05/2014 tarihli kıdem tazminatı bordrosuna göre davacı işçinin kıdem tazminatına hak kazandığının davalı işvereninde kabulünde olmasına ve mahkemece doğru şekilde kıdem tazminatına hükmedilmesine rağmen gerekçede “davacı kendisi iş akdini feshettiğinden kıdem tazminatına hak kazanamayacağı kabul edilmiştir” şeklinde bir ibareye yer verilerek gerekçe ile hüküm arasında çelişki yaratılması HMK.nın 298/2. Maddesine aykırıdır.
3-Davacı dava dilekçesinde fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil ile hafta tatili ücretlerinin ödenmesini talep etmiştir.
Dosyada mübrez ve hükme esas alınan bilirkişi raporunda,bu alacak kalemleri için zamanaşımı def’i nedeniyle 24/07/2009 tarihinden sonrası için hesap yapılmış isede, dosyada tanık beyanları dışında ispata yarar başkaca delil bulunmamaktadır. Dinlenen davacı tanıkları ise, 2006 yılı ve öncesine dair beyanda bulunmuştur. Bilirkişi tarafından bordroda tahakkuk bulunmayan aylar için farazi bir fazla mesai saati tespit edilerek fazla mesai ücreti ve yine ispat olmadığı halde dini, milli bayram günleri ve hafta tatili günleri için hesaplama yapılması ve bu rapora itibar edilerek hüküm kurulması hatalıdır. İspatlanamayan fazla mesai, ulusal bayram, genel tatil ve hafta tatili ücreti taleplerinin reddi yerine kabulü isabetsizdir.
4-Hüküm fıkrasının davalı lehine hükmedilen vekalet ücretine dair 8 numaralı bendinde, hükmedilen vekalet ücretinin “davalıdan alınarak davacıya verilmesi” şeklinde hüküm kurulmasıda hatalıdır.
F)Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 14.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.