9. Hukuk Dairesi 2017/13004 E. , 2019/21479 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2017/13004 E. , 2019/21479 K.


'İçtihat Metni'


MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin, 11.04.2005 tarihinde davalı işyerinde demirci ustası olarak çalışmaya başladığını, daha sonra ustabaşı olduğunu, davalı işverenin 10.02.2014 tarihinde kıdem tazminatına mahsuben müvekkiline ödeme yaptığını, davacının çalışmasının aralıksız sürdüğünü, davalının ücretleri SGK'ya eksik bildirdiğini, müvekkilinin işyerine gelen müfettişlere doğru rakamı söylemesi üzerine, servis sosyal hakkını kestiğini ve yol ücretini de ödemediğini, davacının işe kendi aracıyla gelip gittiğini, bundan dolayı 32 günlük yol ücreti alacağı olduğunu, davalı işverenin davacıya belge imzalatmaya kalkıştığını, imzalamayınca da 26.06.2014 tarihinde işten çıkardığını savunarak kıdem ve ihbar tazminatları ile yol ücreti alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Vekilinin Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının 29.09.2005 tarihinde işe başladığını, 10.12.2013 tarihinde verdiği dilekçe ile muhtarlığa adaylığını koyacağını, bundan sonra bir yakını ile inşaatlarda demir işi yapacaklarını, paraya ihtiyacı olduğu için tazminatlarının ödenmesi ile işine son verilmesini istediğini, müvekkilinin de davacının istifasına rağmen ikale usulüyle kıdem tazminatını banka havalesi ile davacıya ödeyerek 10.02.2014 tarihinde iş sözleşmesine son verdiğini, ancak davacının 18.03.2014 tarihinde iş için tekrar müracaat ettiğini, ve işe alındığını ancak bu kez 25.06.2014 tarihinde işyerinde çalışma barışını bozduğu gerekçesi ile ihbar tazminatı ödenerek iş akdine son verildiğini, aralıksız çalışma iddiasının doğru olmadığını, davacının iş yerine her iki seferde de düz demir işçisi olarak alındığını ve etriye makinesi kullanma dışında bir görev ve sorumluluğunun olmadığını, tazminatlarının ödendiğini, servis hizmetlerinin şirket aracı ile sağlandığını yetişmediği takdirde çalışanların ya da Ayvaköy sakinlerinin araçlarından yaralanıldığını yakıt bedellerinin ise ödendiğini, davacının yüksek ücret talebi karşılanmayınca işyerinde akrabaları ile iki kez SGK ya şikayet ile teftişe sebep olarak sadece bu akrabaların aldıkları ücretin SGK'ya beyan edilen ücretten farklı olduğunu beyan ettiklerini bu şekilde işveren üzerinde baskı kurmaya çalıştıklarını, bu olayın akabinde davacının çalıştığı iki makinede de arıza oluştuğunu ve uzun süre iş yapılamadığını, davacının tanıklarının da işveren ile husumetleri olmaları sebebiyle tarafsız olamayacaklarını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Karar süresinde davalı vekilince temyiz edilmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, delillerin taktirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2- Davalı işverence 2. çalışma dönemi sonunda ihbar tazminatının ödendiği savunulmuştur. Davacı imzasını içermeyen ihbar tazminatı bordrosunda, ihbar tazminatı tutarı net 452,09 TL olarak gösterilmiştir.
Davalı vekilince temyiz dilekçesi ekinde banka dekontu sunulmuş olup, dekontta 452,09 TL'nin davacı işçinin hesabına 30.06.2014 tarihinde yatırıldığı anlaşılmıştır.
Söz konusu belge, ödeme belgesi niteliğinde olup yargılamanın her aşamasında dikkate alınmalıdır.
Bu nedenle; bahsi geçen dekonttaki meblağın, ihbar tazminatından mahsubu ile alacağın hüküm altına alınması için kararın bozulması gerekmiştir.
F)SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 03.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.