9. Hukuk Dairesi 2017/12059 E. , 2019/16659 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2017/12059 E. , 2019/16659 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 22.07.2006 - 03.01.2014 tarihleri arasında davalı tarafından işletilen ... Hastanesi’nde işletme müdür yardımcısı olarak çalıştığını, davacının son aylık net ücretinin 1.900,00 TL olduğunu, davacının işyerine zaman zaman kendi aracıyla zaman zaman işyeri servisiyle gittiğini ve işyerinde yalnızca öğlen yemek verildiğini, 2013 yılı günlük servis ücretinin gidiş-dönüş 5,00 TL, yemek ücretinin ise 10,00 TL olduğunu, servis ve yemek ücreti asıl ücretin eki ayni yardım niteliğinde olduğundan brüt ücrete eklenmesi gerektiğini, davacının yaklaşık 8 yıl fedakarca çalıştığı işyerinden 03.01.2014 tarihinde haklı nedenlerle ayrılmak zorunda kaldığını, davacı açısından iş akdinin haklı nedenlerle derhal feshini gerektiren birden fazla neden(mobbing/psikolojik baskı uygulaması, yıllık ücretli izinlerinin kullandırılmaması, fazla mesai ve diğer ücret alacaklarının ödenmemesi vs.) bulunmasının yanında kıdem tazminatına hak kazanma şartlarından olan 3600 gün prim ödeme ve 15 yıl çalışma şartının da gerçekleşmiş bulunduğunu iddia ederek bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının iddia ettiği tüm alacakların belirlenebilir olduğunu ve kısmi dava açılmasının usul açısından mümkün olmadığını, davacının iddia ettiği alacak kalemlerini belirtip bakiye harcı ikmal etmesi gerektiğini, davacının iş akdini fesih nedeni olarak belirttiği davalının haksız ve usulsüz davranışlarını somut olarak belirtmesi gerektiğini, davanın esas yönünden haksız ve mesnetsiz olduğunu, davalı şirketin davacıya herhangi bir borcu olmadığı gibi davacının davalı işyerinde çalıştığı süre boyunca davalının iş mevzuatına aykırı bir uygulamasının söz konusu olmadığını, kaldı ki davalı ile davacı taraf arasında tanzim edilen 13.07.2011 tarihli iş sözleşmesinin görev ve sorumluluklar başlıklı 4. maddesinde davacı tarafın yüklenmiş olduğu işin mahiyetinin net bir şekilde belirtildiğini, sözleşmenin ilgili maddesinde açıkça belirtilmesine rağmen davacı tarafın ihmalkar davranışları sebebiyle 23.05.2013 tarihinde Kumköy otelde bulunan 1303 ile başlayıp 1350 ile biten 17 adet medikal raporların yırtılarak kayıp olduğunu ve 18.07.2013 tarihinde yine Kumköy otelde medikal rapor ve faturalara pos slipleri kopyalanarak çoğaltılıp takıldığının tespit edildiğini, açıkça anlaşılacağı üzere davacının yapmakla yükümlü olduğu işini özensiz bir biçimde yapması nedeniyle davalı hastaneyi zarara uğrattığını ve itibarını sarstığını, davacının konuya ilişkin olarak savunmasının istendiğini buna dair tutanak tanzim edildiğini, davacının iddia ettiği gibi fazla çalışmaya ilişkin bir alacağından söz etmesinin gerçeği yansıtmadığını, işletme müdür yardımcısı olan davacının fazla çalışmayı gerektirir bir çalışması söz konusu olamayacağını, davacının işletme müdür yardımcısı olarak resmi mercilerin mesailerine paralel şekilde mesaj yapmakta olup fazla çalışma gerektirecek bir çalışma ve fazla çalışmaya ilişkin bir ücret alacağı gibi bir durumun söz konusu olmadığını, kaldı ki fazla çalışmaya ilişkin hususların davacı ile davalı arasındaki sözleşmede akdedilmiş olup yine sözleşmenin çalışma süresi ve çalışma usulleri başlıklı maddesinde buna dair tasarruf ve takdir yetkisinin davalı işverene ait olduğunu, bu sebeple davacının fazla çalışmaya ilişkin bir alacağı bulunmadığını, dava dilekçesinde fazla mesai alacağı ile ilgili olarak teorik açıklamalar yapılmış olmasına rağmen dava konusu iddialar ile ilgili somut hiçbir olay anlatılmadığını, davacı her ne kadar davalı tarafından baskı uygulanması, talep etmesine rağmen yıllık ücretli izinlerinin kullandırılmaması gibi nedenler ileri sürerek çalışma koşullarının çekilmez hale geldiği yönünde iddialarda bulunmuş olsa da yukarıda da değinildiği üzere taraflar arasındaki iş sözleşmesi uyarınca iş akdi ile ilgili hususlarda takdir yetkisinin davalıya ait olduğunu, kaldı ki davacının 06.01.2014 ve 07.01.2014 tarihinde mesaisine izinsiz ve mazeretsiz bir şekilde gelmemiş olduğunu ve gelmediğine dair tutanak tanzim edildiğini, bunun üzerine davalı tarafından ... 6.Noterliği kanalıyla 4857 sayılı İş Kanunu’nun 25/2(g) bendine göre iş sözleşmesinin feshedileceğinin davacıya ihbar edildiğini, sonuç olarak davalının haklı nedenle iş sözleşmesini feshetmesi münasebeti ile davacının kıdem tazminatı konusundaki talep ve iddialarının haksız olduğunu, hukuki meslekten yoksun olduğunu, davacının dava dilekçesinde iddia ettiği gibi iş akdini haklı bir nedene dayanarak feshetmediğini, davacının dava dilekçesinde talep ettiği yıllık izin alacağı ve ulusal bayram genel tatil ücret alacağının haksız olduğunu, davacıya ait ekli işyeri sicil dosyasına bakıldığı takdirde davacının yıllık izinlerini fazlasıyla kullanmış olduğunun, kullanmadığı döneme ilişkin ödemenin ise tarafına yapıldığının banka dekontları ile sabit olduğunu, bu kapsamda değerlendirildiğinde yıllık izin alacağı ve ulusal bayram genel tatil ücret alacağının söz konusu olmadığının açık olduğunu, davacının iş bu davada iddia ettiği hususların gerçeği yansıtmadığının davalı aleyhine açılan birçok davada kendisi tarafından tanık olarak ifade edildiğini, buna ilişkin tutanakların mahkemeye ibraz edileceğini, ayrıca davacının tanıklarının davalı aleyhine açılan davalar sebebiyle hukuki husumet mevcut olduğundan bu kişilerin tanıklığını kabul etmediklerini, sonuç olarak davacı işçiye almaya hak kazandığı bütün ücretlerinin her ay düzenli bir şekilde ödemiş olduğunu, yıllık ve haftalık izinleri ve diğer izinlerinin kullandırıldığını ve izinli olduğu dönemlerde de ücretinin ödendiğini, ayrıca davacının hiçbir zaman fazla çalışma yapmadığını, bu sebeplerle davacının fazla çalışma, yıllık izin, ulusal bayram genel tatil ve kıdem tazminatı gibi diğer bütün ücret taleplerinin haksız ve mesnetsiz olduğunu, kendisinin bizzat imzaladığı ve imzalarken herhangi bir itiraz ya da hakkını saklı tutmak gibi bir beyanda bulunmadığını ne kadar çalıştığı ne kadar izin kullandığı ve ne kadar ücret aldığı belirtilen ücret bordrolarının şahsi dosyasında bulunduğunu, Yargıtay yerleştik içtihatlarında da işçinin imzasını taşıyan
bordronun sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğinde olduğunun belirtildiğini, yine davacı işçinin imzasının bulunduğu izin belgesinde yıllık izinlerini kullandığının görüldüğünü, imzalı bordro ve belgeler ışığında davacının taleplerinin kabul edilemez olduğunu, savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacının bireysel iş sözleşmesinde fazla mesai ücretinin, ücrete dahil olduğu açıkça düzenlenmiş olup yıllık 270 saat, haftalık 5.2 saat fazla mesai ücreti ücrete dahil kabul edildiğinde ve davacının haftada üç saat fazla mesai yaptığı anlaşıldığına göre, davacının yaptığı fazla mesainin karşılığının tamamını sabit ücret içinde aldığı kabul edilerek fazla mesai alacağı talebinin reddi gerekirken kabulü hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25/09/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.