9. Hukuk Dairesi 2016/3437 E. , 2019/12227 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2016/3437 E. , 2019/12227 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı-birleşen dosya davacısı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı-birleşen dava davalısı, davalıya ait işyerinde CNC operatörü çalışırken iş sözleşmesinin işverence haksız şekilde fesh edildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma ve bir kısım aylık ücret alacağının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı-birleşen dava davacısı, davacının 20.08.2014 tarihinde istifa dilekçesi verdiğini, 31.08.2014 tarihinde ayrılmak istediğini beyan ettiğini ancak 21.08.2014 tarihinden sonra işe gelmediğini, ihbar süresine uymadan işyerini terk etmiş olan işçiye Bakırköy 15. İş Mahkemesinin 2014/415 Esas sayılı dosyası ile ihbar tazminatı talepli dava açıldığını, hiçbir alacağı bulunmadığı yönünde işvereni ibra ettiğini, son aya ilişkin maaşının da hesabına yatırıldığını, savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, iş sözleşmesinin ücretlerin gerektiği gibi ödenmemesi üzerine davacı tarafça haklı olarak fesh edildiği buna göre davacının kıdem tazminatına hak kazandığı gibi fazla çalışma ile bir kısım aylık ücret alacağı olduğu, işverence açılan ihbar tazminatı talepli birleşen davanın da reddi gerektiği gerekçesi ile asıl davanın kısmen kabulüne, birleşen davanın ise reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı-birleşen dava davacısı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı-birleşen dava davacısı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının hak kazandığı fazla çalışma ücreti alacağı hesabı yapılırken ayda 2 kez Cumartesi günleri yapılan çalışmaların 09.00-15.00 saatleri arasında yapıldığı kabul edilmiş olup, buna göre 1 saatlik ara dinlenme süresi düşümü ile 5 saatlik çalışma kabul edilmesi gerekirken nasıl hesaplandığı anlaşılamayan 7,75 saatlik çalışma süresinin kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 28/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.