9. Hukuk Dairesi 2016/1740 E. , 2019/11118 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2016/1740 E. , 2019/11118 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 28.02.1993 tarihinden beri davalı işyerinde çalıştığını, davacının iş kanunun 14/5 maddesi gereği davalı işverene 13.10.2014 tarihli ihtarname ile 30.09.2013 tarihi itibariyle feshettiğini bildirdiğini, haklı nedenle fesih yapan davacının kıdem tazminatı, fazla çalışma ücreti, ulusal bayram genel tatil ücreti ve yıllık izin ücretlerinin talebe rağmen ödenmediğini, davacının mağaza genel koordinatörü olarak 3.000.00 TL net maaşla çalıştığını ve işveren tarafından her gün bir öğün yemek yardımında bulunduğunu, işveren tarafından hiçbir dönem bordro imzalatılmadığını, davacının yaklaşık 21 yıldır sürekli çalıştığını, her gün yaklaşık 10 saat işyerinde bulunduğunu ve günde yaklaşık 2,5 saat fazla mesai yaptığını, resmi bayramlarda çalıştığını, yıllık izin kullandırılmadığını, çalışanlara asgari ücretin banka aracılığı ile ödendiğini, asgari ücret üzerindeki miktarın elden ödendiğini iddia ederek, kıdem tazminatı, genel tatil ücret alacağı, yıllık izin ücreti alacağı, fazla mesai ücret alacağının, davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, müvekkili şirketin ayrılık sonrası davacı ile kıdem tazminatı konusunda görüştüğü ancak davacının fahiş bir meblağ ileri sürmesi üzerine ödeme yapılmadığını, davacının maaşının bordroda gösterildiği kadar olduğunu, 3.000.00 TL olmadığını, davalının fazla mesaiye ilişkin talebinin kabul edilmez olduğunu, hiç kimsenin her gün 2,5 saat fazla mesai yapmasının mümkün olmadığını, kanunlar çerçevesinde geriye doğru son 5 yıldan öncesi çalışmaların dikkate alınamayacağını, fazla mesai kabul edilse bile hesaplamanın bu doğrultuda yapılmasını, bunun dışında davacının ulusal bayram - genel tatil günleri ve yıllık izin ücreti talebinde de haklı olmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının fazla mesai ve ulusal bayram genel tatil çalışması iddiasını tanıkla ispat ettiği dikkate alınarak bilirkişi tarafından hesaplanan miktardan, işçinin normal mesaisinin üzerine sürekli olarak aynı şekilde fazla çalışması mümkün olmadığından, hastalık, mazeret izni gibi nedenlerle belirtildiği şekilde çalışamadığı günlerin olması kaçınılmaz olup, bu durumda karineye dayalı makul indirim yapılmadan sözü edilen alacakların hüküm altına alınması hatalıdır.
3-İş akdinin fesih tarihi 15.10.2014 olduğu halde, fesih tarihinin hem karar gerekçesinde, hem de hüküm fıkrasında 30.09.2013 olarak yazılması hatalıdır.
4-Davacı fazla mesai alacağı için yasal faiz talep ettiğinden yasal faizi geçmemek kaydı ile bankalarca mevduata uygulanan en yüksek mevduat faizine hükmedilmesi gerekirken doğrudan bankalarca mevduata uygulanan en yüksek mevduat faizine hükmedilmesi HMK.nın 26. maddesine aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 15.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.