9. Hukuk Dairesi 2017/9147 E. , 2019/3919 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2017/9147 E. , 2019/3919 K.


'İçtihat Metni'



MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:


YARGITAY KARARI


A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı işyeri mutfak departmanında 24.02.2012 tarihinde işe başladığını ve 29.12.2012 tarihine kadar çalıştığını, müvekkilinin iş akdinin 29.12.2012 tarihinde askıya alındığını, yeni iş sezonunda işe çağrılmayarak iş akdinin sona erdirildiğini, çalışma döneminde haftanın 2 günü 08.00-22.00 diğer günler de ise 12.00-22.00 saatleri arasında çalıştığını iddia ederek, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti alacaklarının tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, öncelikle davayı kabul etmemekle birlikte dava konusu edilen hak ve alacakların zamanaşımına uğradığını, çalışma dönemi içinde davacının işyerinde fazla çalışması olmadığını, iddia edilen çalışma saatlerinin gerçekle bağdaşmadığını, iş akdinin işe mazeretsiz ve bildirimsiz olarak devamsızlık yapması nedeniyle haklı nedenlerle feshedildiğini, bu konuya ilişkin iddiaların gerçekle bağdaşmadığını, bordrolarda tahakkuk ettirilen ücretlerin banka aracılığıyla ödenmesi nedeniyle aksi iddiaların yazılı delille kanıtlanması gerektiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı yasal süresi içinde davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir.
Somut uyuşmazlıkta, davacı söz konusu çalışma iddialarını ispat için takdiri delil niteliğindeki tanık beyanlarına dayanmıştır.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacı tanıklarının beyanlarına göre fazla çalışma ücreti alacaklarının hesaplandığı, davacı tanıklarının işverene karşı benzer şekilde davalar açtığı ve davacı ile menfaat birliği içinde oldukları anlaşılmaktadır.
Öncelikle husumetli ve menfaat birliği içerisinde bulunan tanık beyanları ile davacının fazla mesai yaptığının kabulüne karar verilmesi isabetsizdir.
Mahkemece davalı tarafından dosyaya sunulan işe giriş çıkış kayıtları dikkate alınarak sonuca gidilmesi gerekirken, bilirkişinin hiçbir hukuki değer taşımayan yorumuna itibarla karar verilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 18/02/2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.