9. Hukuk Dairesi 2015/21721 E. , 2019/2289 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2015/21721 E. , 2019/2289 K.


'İçtihat Metni'


MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin bir kısım işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, ulusal bayram genel tatil ücreti, asgari geçim indirimi alacaklarını istemiştir.
B)Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, iddia ve taleplerin yersiz olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
C)Yerel Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davacının davalı işyerinde 13/06/2012 tarihinden 30/11/2011 tarihine kadar çalıştığı, davacının kıdem süresinin 4 yıl 5 ay 18 gün olduğu, davacı işçinin son ücretinin dinlenen tanık beyanları ve emsal ücret araştırması, davalının verdiği yazıya göre en son net 2.500,00 TL brüt sosyal yardımlarla beraber giydirilmiş brüt ücretinin 2.731,85 TL olduğu, haklı nedenle fesih hallerini ispat yükü kendisine düşen işverenin haklı fesih nedenlerini ispatlayamadığı, davacı işçinin emeklilik süresini doldurması nedeniyle iş akdini haklı nedenle feshettiği, davacıya kıdem tazminatının ödenmesinin gerektiği, yıllık izinlerinin tamamının kullanıldığını işverenin ispatlayamadığı yıllık izin ücretinin ödenmesinin gerektiği, yurda giriş çıkış kayıtlarına göre davacının yurt dışında bulunduğu sürelerde ulusal bayram genel tatil günlerinin bir kısmında çalıştığı, ücret ve eklerinin tamamının ödendiği ispat yükü kendisinde olan işverenin bu durumu ispatlayamadığı, dosya kapsamına uygun 14/10/2014 havale tarihli asıl, 05/01/2015 tarihli ek bilirkişi raporuna göre davacının 12.107,79 TL net kıdem tazminatı, 1.916,66 TL net yıllık izin alacağı, 1.764,46 TL net ulusal bayram genel tatil günleri ücret alacağı bulunduğu, fazla mesai ücret alacağında davacı taraf davalının ödediğini iddia ettiği fazla mesai ücretinden daha fazla mesai yaptığını ispatlayamadığı, ulusal bayram genel tatil günleri ücret alacağında davalı taraf ıslah dilekçesine karşı süresinde zamanaşımı definde bulunduğundan zamanaşımına uğramayan 1.764,46 TL'lik miktarın kabulüne karar verildiği, ulusal bayram genel tatil günleri ücret alacağı yurda giriş çıkış kayıtlarına göre belirlendiğinden takdiri indirim yapılmadığı, asgari geçim indirimi alacağında davalı taraf tüm asgari geçim indirimi alacaklarını ödediğini ispatladığından ödenmemiş asgari geçim indirimi alacağının ispatlanamadığı gerekçesi ile fazla mesai ücreti ve asgari geçim indirmi haricindeki taleplerin kabulüne karar verilmiştir.
D)Temyiz:
Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E)Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Somut uyuşmazlıkta, kıdem tazminatı talebine en yüksek banka mevduat faizinin yürütülmesi yerindedir. Ancak, dava dilekçesinde 'fesih tarihi olan 01/04/2012 tarihinden itibaren en yüksek banka mevduat faizi' talep edilmiştir. Islah dilekçesinde ise tüm alacak miktarı için fesih tarihi 30/11/2011 tarihinden itibaren yüksek mevduat faizi istenmiştir. Fesih tarihi Mahkeme tarafından 30/11/2011 olarak kabul edilmiştir. Ancak davacının, davalıya emekliliğe dair SGK belgesini verip vermediği, verdi ise hangi tarihte verdiği hakkında dosya kapsamında belge bulunmamaktadır. Bu nedenle kıdem tazminatına yürütülecek faizin başlangıcı dava tarihi olmalıdır.
Ayrıca, yıllık izin ücretine yürütülen faiz türü ve başlangıç tarihi bakımından, dava dilekçesinde 'fesih tarihi 01/04/2012 tarihinden itibaren en yüksek banka mevduat faizi' istenmiştir. Islah dilekçesinde de tüm alacak miktarı için fesih tarihi 30/11/2011 tarihinden itibaren en yüksek mevduat faizi istenmiştir. Dolayısı ile izin alacağına dava ve ıslah tarihinden itibaren en yüksek banka mevduat faizini aşmamak üzere yasal faize hükmedilmelidir.
Bu hususların düşünülmemesi hatalı olup, bozma sebebi ise de, bu yanlışlıkların düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün HMK.nun geçici 3/2. maddesi yollaması ile HUMK.nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
SONUÇ:
Hüküm fıkrasının kıdem tazminatı ve yıllık izin ücretine dair paragrafların çıkartılarak, yerine; “Toplam 12.107,79 TL net kıdem tazminatının dava tarihi olan 31/12/2012 tarihinden itibaren işleyecek en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine,
Toplam 1.916,66 TL net yıllık ücretli izin alacağından 100,00 TL'sinin dava tarihi olan 31/12/2012 tarihinden, bakiyesinin ıslah tarihi olan 01/12/2014 tarihinden itibaren işleyecek en yüksek banka mevduat faizini aşmamak üzere yasal faiz ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine,“ paragraflarının yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu'nun 28/09/2018 tarih ve 2018/2 E. 2018/8 K. Sayılı İBK. uyarınca onama harcı alınmasına yer olmadığına, nispi temyiz harcının isteği halinde ilgiliye iadesine, 24/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.