9. Hukuk Dairesi 2020/7276 E. , 2020/18571 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2020/7276 E. , 2020/18571 K.


'İçtihat Metni'


MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı dava dilekçesinde müvekkilinin davalı idarede 1987 tarihinde işe girdiğini, 2011 tarihinde emekli olduğunu, müvekkilinin emekli olduğu tarihe kadar Toplu İş Sözleşmesi ve İş Kanunu gereğince kullanmadığı senelik izin haklarının mevcut olduğunu, emekli olduğu tarihe kadar bu izin ücretlerinin davacıya ödenmediğini, davalı işverene 07/09/2011 tarihli dilekçe ile alacakların ödenmesi hususunda talepte bulunulduğunu ancak buna rağmen ödeme yapılmadığını ileri sürerek fazlaya dair talep ve dava hakları saklı kalmak kaydıyla 1,00-TL ücretli izin alacağının aktin fesih tarihinden itibaren işleyecek en yüksek işletme kredi faizi yargılama giderleri ve vekalet ücreti ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle,davanın yasal zamanaşımı süresinde açılmadığını, davacının kadroya geçtiği 02/02/2001 tarihine kadar geçici ( mevsimlik işçi ) statüsünde çalıştığını, gerek 4857 Sayılı İş Kanunu'nun 53/3. Maddesi, gerekse 1475 sayılı Kanun'un 50/5. Maddesi gereğince mevsimlik işlerde yıllık ücretli izinlere ilişkin hükümlerin uygulanmadığını, Toplu Sözleşme'de de aksine hüküm bulunmadığını, bu sebeple davacının yıllık ücretli izin kullanma veya buna dayanarak ücret alacağı isteminde bulunamayacağını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan ilk yargılamada davanın kabulüne karar verilmiş, Yargıtay (kapatılan) 7.HD’nin 2014/1414 esas, 2014/8811 karar sayılı ilamı ile,dosyada bulunan Sosyal Güvenlik Kurumu hizmet cetveli ile işe giriş bildirgelerinden davacının sadece 1999 yılındaki çalışmasının (342 gün olup) 11 ay geçtiği, daimi kadroya geçtiği 02.02.2001 gününe kadar ki diğer yıllardaki çalışmalarının ise 11 ayı (330 gün) bulmadığının anlaşıldığı, Yerleşmiş Yargıtay uygulamalarına göre 11 ay bulan çalışmalar artık mevsimlik olmaktan çıkmakta olup sadece mevsimlik çalışma dahi olsa 11 ay aşan çalışmalar için yıllık ücretli izin hakkı doğduğu, hükme dayanarak yapılan bilirkişi raporunda ise davacının geçici kadrodaki tüm çalışmaları gün olarak toplanıp yıla çevrilerek davacının 11 ay bulmayan tüm çalışmaları da gözetilerek yıllık izin ücreti hesaplandığı ve mahkemece hesaplanan miktar kadar davacının yıllık izin ücreti alacağı olduğu tespit edilerek talep kadar olan 1,00 TL.'ye hükmedildiği, hal böyle olunca, öncelikle davacı baştan beri Yol-İş Sendikası üyesi olduğunu iddia ettiğine göre 11 ayı bulan çalışmasının olduğu 1999 yılı itibariyle sendika üyesi olduğuna dair belgenin getirtilerek sendika ile davalı arasındaki 1999 yılı itibariyle imzalan toplu iş sözleşmesi hükümleri ve o dönemde yürürülükte bulunan İş Kanunu hükümleri gözetilerek davacının yıllık izin ücreti alacağının bilirlenmesi gerektiği,anılan yön gözetilmeksizin davacının geçici (mevsimlik) çalıştığı dönemdeki 11 ayı (330 gün) bulmayan çalışmaları içinde yılık izin ücreti alacağının olduğunun kabulü ile hesaplama yapan bilirkişi raporunun hükme esas alınmasının hatalı olduğu gerekçeleriyle hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Bozma ilamına uyulan Mahkemece,davanın kabulü ve birleşen 2014/21 esas, 2018/710 karar sayılı ek davasının kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Davalı yönünden:
Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir. Temyiz kesinlik sınırı belirlenirken yalnız dava konusu edilen taşınır malın veya alacağın değeri dikkate alınır. Faiz, icra (inkar) tazminatı, vekalet ücreti ve yargılama giderleri hesaba katılmaz.
Dosya içeriğine göre hüküm altına alınan ve temyize konu edilen miktar 2.435,72 TL olup, karar tarihi itibari ile 2.590,00 TL kesinlik sınırı kapsamında kaldığından davalı vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Kanun'un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun'un 427, 432 maddeleri uyarınca REDDİNE, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine,
Davacı yönünden
Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA,
15.12.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.