9. Hukuk Dairesi 2017/14919 E. , 2020/18313 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2017/14919 E. , 2020/18313 K.


'İçtihat Metni'



MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle müvekkilinin davalı işyerinde garson olarak çalıştığını, 29.10.2010 tarihinden başlayarak davalı işyerinde çalıştığını, haksız ve hukuka aykırı olarak işten çıkarıldığını, davacının davalı işyerinde çalışmaya başladığı günden itibaren 12 saat çalışarak fazla mesai yaptığını, fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini, hak edişlerini Manavgat 6. Noterliği’nin 29.09.2014 tarih 12496 nolu ihtarnamesi ile istediği halde ödenmediğini iddia ederek bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle davacının zamanaşımına uğramış taleplerinin reddi gerektiğini, davacının 29.10.2010 tarihinde davalı şirkete ait otelde çalışmaya başladığını, otelde servis bölümünde garson olarak çalıştığını, en son net ücretinin 1.285,00 TL olduğunu, 24.10.2013 tarihinde davalı şirkete ait otelde müşterinin şikayeti üzerine, verdiği rahatsızlık sebebiyle davacıya ihtar tebliğ edildiğini, ardından 23.09.2014 tarihinde başka bir müşterinin şikayeti üzerine taciz girişiminde bulunduğu gerekçesiyle savunması alınarak, kalan ücret alacağı ve fazla mesai ücreti alacağı da ödenerek 29.09.2014 tarihinde İş Kanunu’nun 25/II maddesi uyarınca haklı nedenle sözleşmesinin feshedildiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2-Mahkemece, 20.01.2016 tarihli duruşmada davacı vekiline talep artırım dilekçesi sunmak için 1 hafta kesin süre verilmesine karar verildiği ve duruşmanın 17.02.2016 tarihine ertelendiği, davacı vekili tarafından verilen 1 haftalık kesin süre geçtikten sonra 17.02.2016 harç tarihli dilekçe ile davanın ıslah edildiği anlaşılmıştır.
Mahkemece, kesin süreye rağmen, kesin süre geçtikten sonra sunulan ıslah dilekçesi dikkate alınmayarak karar verilmiştir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 176. maddesine göre, taraflardan her biri, yaptığı usul işlemlerini kısmen veya tamamen ıslah edebilir. Yine aynı Kanun'un 177. maddesine göre ıslah, tahkikatın sona ermesine kadar yapılabilir.
Islah nedeni ile kesin süre verilebilmesi için, tarafın ıslah ettiğini bildirmesi gerekir. Islah ettiğini bildiren tarafa ıslah dilekçesini vermesi için kesin süre verilebilir. Ancak taraf ıslah yapmak için süre istemişse henüz ıslah yapmadığından kesin süre verilemez. Zira ıslah tahkikatın sona ermesine kadar yapılabilir.
Davacı ıslah yapmak için süre istememiş ve tahkikat tamamlanmadan ıslah yapmıştır.
Yukarıda açıklanan nedenlerle Mahkemenin hatalı değerlendirme ile kesin süreye dayanarak ıslah talebini dikkate almaması bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 14/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.