9. Hukuk Dairesi 2016/31812 E. , 2020/16514 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2016/31812 E. , 2020/16514 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili davacının, 12.07.2010-31.12.2013 tarihleri arasında davalı şirkette muhasebeci olarak görev yaptığını, aylık net 1.900,00 TL maaş ile çalışmasına rağmen primlerinin 1.200,00 TL üzerinden yatırıldığını, davacının özveriyle çalıştığını, iş akdinin 31.12.2013 tarihinde hiçbir önel verilmeksizin işveren tarafından feshedildiğini, davacıya tazminat alacağının ödeneceği söylenmesine rağmen bugüne kadar ödenmediğini, davacının banka hesabına 28.04.2014 tarihinde 2.900,00 TL, 30.04.2014 tarihinde 600,00 TL yıpranma bedeli açıklamasıyla ödeme yapıldığını, iş akdi işverence haksız ve kötü niyetli feshedilmesine rağmen işverence sadece 3.500,00 TL ödeme yapıldığım bakiye tazminat alacaklarının ödenmediğini, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı alacaklarının olduğunu ileri sürerek davanın kabulüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili davanın belirsiz alacak davası olarak açılamayacağını davanın bu yönüyle usulden reddi gerektiğini, Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesi'nin 2014/442 Esas, 2014/2015 sayılı kararında belirtildiği üzere kıdem tazminatı, yıllık izin ve ihbar tazminatı alacakları belirlenebilir alacaklar olduğunu, davacının davalı şirket bünyesinde 12.07.2010 - 31.12.2013 tarihleri arasında çalıştığını net maaşının 1.200,00 TL olduğunu iddia edilenin aksine Sosyal Güvenlik Kurumu primlerinin brüt ücret üzerinden yatırıldığını, davalı şirketin davacıya çalıştığı süre boyunca destek olacak şekilde davrandığını, davacının istifasına ragmen işsizlik ödeneğinden yararlanması için işveren tarafından işten çıkarılmış gibi gösterildiğini, işverenin davacıyı işten çıkarmasının söz konusu olmadığını, işverenin iyi niyetine rağmen davacının kötü niyetle işbu davayı açtığını, davacıyı bu konuda Mahkemede yemin etmeye davet ettiklerini, davacı istifa etmesine rağmen kendisine kıdem tazminatı ödendiğini, davacının işten istifa İle ayrıldığının tanık beyanları ile kanıtlanacağını, davacının işten işveren tarafından çıkartıldığı hususunda yemin ettirilerek dinlenmesini talep ettiklerini, davacı kendi istifası ile ayrılmasına rağmen işsizlik ödeneği alabilmesi için hem işveren tarafından işten çıkarılmış gibi gösterilmiş hemde davacıya 3.500,00 TL yıpranma bedeli karşılığı kıdem tazminatı ödemesi yapıldığını, davacının işten istifa ederek ayrılması sebebiyle davalı işveren nezdînde hiçbir hak ve alacağı bulunmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacının 17.07.2010-31.12.2013 tarihleri arasında davalı işyerinde net 1.900,00 TL ücret mukabilinde çalıştığını, davacının haklı nedenle iş akdini feshettiğini kabul ile kıdem ve ihbar tazminatının kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, delillerin taktirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2- Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu'nda 32. maddenin ilk fıkrasında, genel anlamda ücret, bir kimseye bir iş karşılığında işveren veya üçüncü kişiler tarafından sağlanan ve para ile ödenen tutar olarak tanımlanmıştır.
Ücret kural olarak dönemsel (periyodik) bir ödemedir. Kanunun kabul ettiği sınırlar içinde tarafların sözleşme ile tespit ettiği belirli ve sabit aralıklı zaman dilimlerine dönemlere uyularak ödenmelidir. 4857 sayılı İş Kanunu'nun 32. maddesinde bu süre en çok bir ay olarak belirtilmiştir.
İş sözleşmesinin tarafları, asgari ücretin altında kalmamak kaydıyla sözleşme özgürlüğü çerçevesinde ücretin miktarını serbestçe kararlaştırabilirler. İş sözleşmesinde ücretin miktarının açıkça belirtilmemiş olması taraflar arasında iş sözleşmesinin bulunmadığı anlamına gelmez. Böyle bir durumda dahi ücret, Borçlar Kanunu'nun 323. maddesinin 2. fıkrasına göre tespit olunmalıdır. İş sözleşmesinde ücretin kararlaştırılmadığı hallerde ücretin miktarı, işçinin kişisel özellikleri, işyerindeki ya da meslekteki kıdemi, meslek unvanı, yapılan işin niteliği, iş sözleşmesinin türü, işyerinin özellikleri, emsal işçiler o işyerinde ya da başka işyerlerinde ödenen ücretler, örf ve adetler göz önünde tutularak belirlenir.
Somut uyuşmazlıkta davacı net 1.900,00 TL ücret aldığını iddia ederken, davalı işveren, davacının net 1.200,00 TL ücret aldığını savunmuştur. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda ise davacı talebi ve emsal ücret cevabı gereği net 1.900,00 TL ücret aldığı kabul edilmiştir.
Ücret miktarını ispat işçi de, ücretin ödendiğini ispat külfeti ise işveren üzerindedir. Davacı net 1.900,00 TL ücret aldığını iddia etmekte ise de dosyada bunu kanıtlayacak delil bulunmamaktadır. Bu durumda davalı tanık beyanları dikkate alınarak ücret miktarının belirlenmesi gerekirken ispatlamayan davacı iddiasının dikkate alınması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın açıklanan sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 23/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.