9. Hukuk Dairesi 2020/7069 E. , 2020/13521 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2020/7069 E. , 2020/13521 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının davalıya ait apartmanda apartman görevlisi olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haklı bir neden olmadan feshedildiğini, davacının fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek, bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece verilen kararın (Kapatılan) Yargıtay 22. Hukuk Dairesinin 19.12.2017 tarih 2015/24402 esas 2017/29534 sayılı kararı ile bozulması üzerine, bozmaya uyularak yeniden yapılan yargılama sonucunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, yasal süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut olayda, bozma öncesinde verilen kararda davacının brüt 19.161,57 TL fazla çalışma ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmiş, anılan karara karşı taraflarca temyiz yoluna başvurulmuştur. Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesince davacının tüm temyiz itirazlarının reddine karar verilerek, davalı taraf lehine bozma kararı verilmiştir. Mahkemece bozmaya uyularak yeniden yapılan yargılama neticesinde bu defa davacı lehine brüt 26.742,59 TL fazla çalışma ücretine hükmedilmiştir. Bozmaya uyulmakla lehine bozma kararı verilen taraf yararına usuli kazanılmış hak oluştuğu gözetilmeksizin, davalı tarafın usuli kazanılmış hakkını ihlal edecek şekilde fazla çalışma ücretine hükmedilmesi hatalı olup, kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
3-Bozma öncesi kararda, davacının 1 Kasım-1 Nisan tarihleri arasındaki dönemde fazla çalıştığı kabul edilerek hesaplama yapıldığı halde, bozma sonrası yargılama sırasında bu tarihin 01 Kasım -15 Nisan tarihleri arasındaki süre olarak genişletilmesi davacı lehine genişletilmesi bir başka hatalı yöndür.
4-Dosya kapsamına göre, davacının hafta tatili günlerinde günlük 7,5 saati aşan herhangi bir çalışmasının bulunmadığı anlaşılmaktadır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının hafta tatili günlerinde 7,5 saati aşacak şekilde 3 saat fazla çalışma yaptığı böylece haftada (3x7=) 21 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiş ise de, davacının hafta tatili gününde fazla çalışma yapmaması karşısında, haftalık fazla çalışma süresinin (3x6=) 18 saat olarak kabulü gerekir. Mahkemece bu yön gözetilmeksizin haftada 21 saat üzerinden hesaplanan fazla çalışma ücretinin hüküm altına alınması isabetsizdir.
5-Gerekçeli kararda, hüküm altına alınan alacaklardan 1/3 oranında indirim yapıldığı belirtilmesine rağmen, hesaplanan fazla çalışma ücretinden herhangi bir indirim yapılmadığı anlaşılmaktadır. Tanık anlatımı ile ispat edilen fazla çalışma ücretinden uygun bir indirim yapılması gerektiği gözetilmeden, gerekçe ile hüküm arasında çelişki oluşturacak şekilde karar verilmesi hatalı olup, kararın bu sebeple de bozulması gerekmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 27.10.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.