9. Hukuk Dairesi 2016/27936 E. , 2020/12837 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2016/27936 E. , 2020/12837 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacılar vekili, muris İbrahim Kısa'nın 06.03.2015 tarihinde vefat ettiğini, SGK'dan alınan hizmet dökümüne göre murisin davalı ... bünyesinde park ve bahçe işlerinde çeşitli taşeron şirketlerde 13.04.2007 - 06.03.2015 tarihleri arasında çalıştırıldığını, murisin vefatından önce son olarak davalı taşeron şirkette çalıştığını, davalılara kıdem tazminatının ödenmesi için ihtarname keşide edildiğini ancak davalıların ödeme yapmadığını, murisin mirasçılarının davacılar olduğunu, murisin son maaşının net 1.355,65 TL olduğunu, son 5 yıl için izin hakkını kullanmadığını, davalıların bu işçilik alacaklarından müştereken ve müteselsilen sorumlu olduğunu iddia ederek, kıdem tazminatı ile yıllık izin ücreti alacaklarının davalılardan tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı şirket vekili, davalı belediyenin murisin asıl işvereni olduğunu, muris ile şirket arasında önceki işverenlerden bağımsız sözleşmelerinin olduğunu, halk arasında torba yasa olarak bilinen yasa ile birlikte taşeron işçilerin kıdem tazminatlarının asıl işveren kurum tarafından ödenmesi hükmü ve yeniliği getirildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı ... vekili, murisin son aldığı giydirilmiş brüt ücretinin 1.662,08 TL olduğunu, bu tutardan hesaplanan 13.124,36 TL kıdem tazminatının ödendiğini, izin formlarından murisin 2014 yılında 14 gün izin kullandığının tespit edildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı yasal süresi içinde davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının yıllık izin ücreti alacağı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu'nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin, herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada ilişkinin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Sözleşmenin feshi halinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece, iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı izin alacağına dönüşür. Bu nedenle zamanaşımı da, iş sözleşmesinin feshinden itibaren işlemeye başlar.
Yıllık izin hakkı anayasal temeli olan bir dinlenme hakkı olup işçinin iş sözleşmesinin devamı sırasında ücrete dönüşmez ve bu haktan vazgeçilemez. İşçinin iş sözleşmesinin devamı süresinde kullanmadığı yıllık izinlere ait ücreti istemesi mümkün değildir. Bu nedenle, işçinin iş sözleşmesinin devamı sırasında izin hakkının bulunduğunun tespitini istemesinde hukuki menfaati vardır.
Somut uyuşmazlıkta, dosya içerisine davalı işveren tarafından davacıya ait imzalı yıllık ücretli izin belgeleri ibraz edilmiş olup, buna göre davacı 07.05.2014 - 08.05.2014 tarihleri arasında 2 gün, 08.12.2014 - 14.12.2012 tarihleri arasında 6 gün ve 15.12.2014 - 21.12.2014 tarihleri arasında 6 gün olmak üzere toplam 14 gün izin kullanmıştır. Hükme esas bilirkişi raporunda bu belgelerden sadece 08.12.2014 - 14.12.2012 tarihleri arasında kullanılan 6 gün iznin hesaplanan izin gün sayısından mahsubu yapılmış, diğer izin belgeleri rapor sonrası dosyaya sunulduğundan bilirkişi tarafından değerlendirilememiştir.
Mahkemece işverence sunulan yıllık izin belgelerinin davacıdan sorularak bir değerlendirmeye tabi tutulması gerekirken eksik inceleme ile sonuca gidilmesi hatalıdır.
SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 21/10/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.