9. Hukuk Dairesi 2016/25892 E. , 2020/11813 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2016/25892 E. , 2020/11813 K.


'İçtihat Metni'



MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının kat görevlisi olarak çalıştığı işyerinde son bir yıl mobbing uygulanmaya başlandığını, en son 20.02.2014 tarihinde kat şefinin davacıya fiili saldırıda bulunması neticesinde davacının durumu işverene bildirdiğini ve bunun üzerine işverence işten çıkartıldığını iddia ederek, kıdem ve ihbar tazminatları, yıllık izin ücreti ve fazla çalışma ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı yasal süresi içinde davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma ücretinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı vekili dava dilekçesinde, müvekkilinin davalı işyerinde işe başladığı dönemde 08.00-16.00 saatleri arasında günde iki kez 15'er dakikalık çay molası ve yarım saat yemek molası ile çalıştığını, son bir yıl ise işyerinde mobbing uygulanmaya başlandığını ve çalışma saatlerinin değiştirilerek akşamları 16.45'te işten çıkmaya başladığını, çay molalarının da kaldırıldığını iddia ederek fazla çalışma ücreti talebinde bulunmuştur.
Bilirkişi raporunda seçenekli hesaplama yapılmış, hükme esas alınan ikinci seçenekte davacının tüm çalışma süresi boyunca haftanın 6 günü 08.00-18.00 saatleri arasında çalıştığı ve taraf tanıklarınca doğrulanan günlük 45 dakika ara dinlenmesinin düşülmesiyle haftalık 10,5 saat fazla çalışma yaptığı belirlemesi yapılıp, buna göre fazla çalışma talebi hüküm altına alınmıştır.
Davacının son bir yıla kadar haftanın 6 günü 08.00-16.00 saatleri arasında günlük 1 saat ara dinlenmeyle çalıştığını iddia etmesi karşısında, bu dönemdeki haftalık çalışmasının 45 saatin altında olduğu anlaşıldığından fazla çalışması bulunmamaktadır.
Son bir yıllık çalışmaya ilişkin olarak ise davacının talebi haftanın 6 günü 08.00-16.45 saatleri arasında çalıştığı şeklinde olduğu halde, HMK’nın 26. maddesine aykırı şekilde talep aşılarak haftanın 6 günü akşam 18.00’e kadar çalıştığı kabulüyle fazla mesai hesabı yapılması hatalıdır.
SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 14/10/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.