9. Hukuk Dairesi 2020/3072 E. , 2020/10128 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2020/3072 E. , 2020/10128 K.


'İçtihat Metni'



MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait hastane işyerinde 15/01/2007-01/07/2013 tarihleri arası çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı işverence haklı neden olmaksızın feshedildiğini beyanla kıdem ve ihbar tazminatı, yıllık ücretli izin, genel tatil, fazla çalışma, hafta tatili ücretlerinin davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, haksız ve yersiz açılan davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, uyulmasına karar verilen bozma ilamı ile toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Mahkeme kararlarında nelerin yazılacağı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 297. maddesinde belirtilmiştir. Buna göre, hüküm sonucu kısmında gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin isteklerin her biri hakkında verilen hükümle taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların mümkünse sıra numarası altında birer birer açık şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gerekir.
Kararın asli unsurlarından olan gerekçenin de hüküm fıkrasına uygun biçimde kararda yer alması gerekir. (Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 1991/7 esas ve 1992/4 karar sayılı ve 10.04.1992 günlü kararı)
Bu biçim yargıda açıklık ve netlik prensibinin gereğidir. Aksi hal, yeni tereddüt ve ihtilaflar yaratır. Hatta giderek denebilir ki, dava içinden davalar doğar ve hükmün hedefine ulaşması engellenir. Kamu düzeni ve barışı oluşturulamaz.
Davanın reddine veya kabulüne dair karar tefhim edildikten sonra bundan dönülerek yeni ve bundan farklı bir hüküm kurulamayacağı gibi, gerekçeli kararın kısa karara uygun yazılması ve kısa kararla çelişik olmaması da gerekir. Aksinin kabulü mahkemelere güveni sarsacağı gibi Anayasa ve kanunlarda yer alan açık kurallara aykırılık oluşturur.
Somut olayda, mahkemece hükmün gerekçesinde davacının ayın bir haftasında 08.00-19.00 saatleri arasında, kalan 3 haftasında haftada 3 gün 08.00-18.00, haftada 3 gün ise 08.00-17.00 saatleri arasında çalıştığı kabul edildiği halde gerekçede belirtilenden farklı bir çalışma düzenine göre hesaplanan fazla mesai alacağına hükmedilmiştir.
Bu durumda, kararın açıklanan gerekçesi ile kurulan hüküm sonucu arasında çelişki bulunduğu belirgindir.
Hal böyle olunca, mahkemece HMK'nın 297 ve 298. maddelerinin açık hükmü gözetilmeksizin yazılı biçimde karar verilmesi doğru değildir. Karar bu nedenle bozulmalıdır.
2-Öte yandan bozma gereği yerine getirilerek davacı tanıkların tekrar dinlendiği, tanıkların bozma sonrası alınan beyanlarında davacı ile birlikte çalıştıklarını ifade ettikleri çalışma gün ve saatleri gözetildiğinde davacının ayın bir haftasında haftanın 6 günü 08.00-19.00 saatleri arasında, kalan 3 haftasında haftada 3 gün 08.00-18.00, haftada 3 gün ise 08.00-17.00 saatleri arasında çalıştığı ve yedi günlük zaman dilimi içinde davacıya yirmidört saat dinlenme hakkı verildiğinin anlaşılmasına göre dava konusu hafta tatili alacağına hükmedilmesi isabetli olmamıştır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacı tarafa iadesine, 01/10/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.