9. Hukuk Dairesi 2016/18774 E. , 2020/7013 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2016/18774 E. , 2020/7013 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili davacının davalıya ait işyerinde 01.08.2008-30.11.2013 tarihleri arasında operasyon yönetmeni olarak çalıştığını,iş akdinin davacı tarafından fazla mesai ücretlerinin ödenmemesi nedeniyle feshedildiğini, davacının en son ücretinin net 5.138,00 TL olduğunu iddia ederek kıdem tazminatı ile fazla mesai alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili davacının taleplerinin zamanaşımına uğradığını, iş akdinin davacı tarafından istifa etmek suretiyle sona erdirildiğini, davacının herhangi bir neden göstermeden istifa ettiğini, davacının fazla mesai yapmadığını, davalı işyerinde normal mesai saatlerinin 09:00-18:00 saatleri arasında olduğunu, davacıya ödenen ücretin içinde fazla mesai ücretlerinin de olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Prim, çalışanı özendirici ve ödüllendirici bir ücret ödemesi olup işverence işçiye garanti edilmiş bir temel ücretin üzerine belirli bir usule bağlı olarak ödenen ek bir ücrettir. İşverenin istek ve değerlendirmesine bağlı olabileceği gibi, sözleşme gereği olarak da verilebilir. Genel olarak pazarlamacılık sureti ile satışlarda çalışanların ücret yanında satış bedelinden belirli oranda prim(komisyon) aldıkları bilinen bir olgudur.
Fazla mesai ise kural olarak 4857 sayılı İş Kanunu’na göre, kanunda yazılı şartlar çerçevesinde, haftalık 45 saati aşan çalışmalardır. İşçi fazla mesai yapsın yapmasın prim ödemesi var ise bu ek ücrete hak kazanır. İşçinin fazla mesai yapması halinde ödenen primin fazla mesai ücretini de kapsadığı ve bu nedenle mahsubu gerektiği gerekçesi isabetli değildir. Ancak bu şekilde çalışan işçi fazla mesai yaptıkça buna bağlı olarak prime de fazladan hak kazanacağından, bir anlamda yüzde usulü çalıştığının kabulü gerekecektir. Bu durumda ise davacının fazla mesai ücretinin sadece % 50 zamlı kısmının hesaplanarak hüküm altına alınması gerekir.
Somut uyuşmazlıkta, davacı işçi davalı işyerinde prim usulü çalışmakta ve yaptığı fazla mesaiye bağlı olarak primi artmaktadır. Ancak bu durum, yukarıda açıklandığı üzere fazla mesai alamayacağı anlamına gelmez.
Davacının fazla mesai alacaklarının zamsız kısmının maaş+prim usulünde ödendiği, zamlı alması gereken kısmının ise ödenmediği kabul edilerek 0,5 katsayıyla fazla mesai alacağı hesabı yapılıp kabulüne karar verilmesi gerekirken, primin hak edilen fazla mesai alacağını karşıladığı gerekçesiyle reddi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 02.07.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.