9. Hukuk Dairesi 2017/15956 E. , 2020/4347 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2017/15956 E. , 2020/4347 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirkete ait otelde 25/03/2011 tarihinden 14/11/2013 tarihine kadar aralıksız aşçı yardımcısı olarak çalıştığını, iş akdinin işverence haksız ve bildirimsiz olarak feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı, fazla mesai, ulusul bayram ve genel tatil, hafta tatili ücreti alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının sezonluk çalıştığını, davacının iş akdinin askıya alınmasını ve gelecek sezonun açılma tarihine ilişkin tebligatı imzalamaktan kaçınınca noterden bildirim yapıldığını, 2014 sezonu için 01.04.2014-15.04.2014 tarihleri arasında işyerine başvurması gerektiğinin bildirildiğini, 11.04.2014 tarihinde işe davet yazısının tebliğ edilmesine rağmen davacının müracaat etmediğini ve işe başlamadığını, 15.04.2014 tarihinde başka işyerinde işe başladığını, sezon dönemlerinde davacının ibranameler imzaladığını, alacağının bulunmadığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
C) Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacının işyerinde sezonluk olarak çalıştığı, iş akdinin 31/10/2011-05/11/2012 tarihleri arasında askıya alındığı, davacının 2013 sezon sonunda iş akdinin askıya alınmasına ilişkin belgeleri imzalamadığı, bunun üzerine davalı işveren tarafından davacıya iş akdinin askıya alındığına dair ihtarname gönderildiği, bir sonraki sezon başka bir işyerinde çalışmaya başladığı, davacının iş akdinin askıya alınmasını kabul etmediğinin 2013 yılı sezon sonunda belgeleri imzalamamasından anlaşıldığı, uzun yıllar çalışan davacının kıdem tazminatı hakkını ortadan kaldıracak şekilde sebepsiz iş akdini feshetmesinin hayatın olağan akışına uygun olmadığı, davacının 2013 yılı sezon sonunda askı belgelerini imzalamayarak ödenmeyen işçilik alacakları sebebi ile iş akdini feshettiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davacı ve davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Bilirkişinin, görev ve yetkisini aşarak hakimin takdirinde olan takdiri indirimi kendisinin uygulaması hatalıdır.
3-Davacı vekili açtığı kısmi davada 23.12.2015 havale ve harç tarihli dilekçesi ile ulusal bayram ve genel tatil, fazla mesai, hafta sonu tatili ücreti alacakları açısından toplamda 3.994,34 TL arttırmış ve bu miktarın harcını yatırmıştır.
Islah dilekçesi içerisinde kıdem ve ihbar tazminatı alacağı arttırılmış gibi görünse de bu iki kalem alacakta ıslah yapılmamıştır. Islah dilekçesinde belirtilen ve tahsili istenilen 8.946,34 TL alacak yukarıda belirtilen ve ıslaha konu edilen 3.996,34 TL ile dava dilekçesindeki 4.950,00 TL’nin toplamıdır.
Bu nedenle Mahkemece kıdem tazminatı alacağında sadece dava dilekçesinde istenilen 100 TL’ye hükmedilmesi gerekirken bilirkişi raporunda hesaplanan 2.942,67 TL kıdem tazminatına hükmedilmesi talep aşımı olup Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 26. maddesine aykırıdır.
4- Mahkemece hüküm altına alınan fazla mesai, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağının net mi yoksa brüt mü olduğunun hükümde belirtilmemesinin HMK’nun 297/2. maddesine aykırı olduğunun ve infazda tereddüde yol açacağının düşünülmemesi de hatalıdır.
5- Bozma kararı sonrasında kurulacak hükümde yargılama gideri harç ve vekalet ücretinin değişmesi ihtimali gözden kaçırılmamalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 12.03.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.