9. Hukuk Dairesi 2016/11470 E. , 2020/1116 K.

[İctihat]

9. Hukuk Dairesi 2016/11470 E. , 2020/1116 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili özetle davacının davalı işyerinde 22.11.2002 tarihinde şoför olarak işe başladığını, iş akdinin 28.02.2014 tarihinde bildirimsiz olarak feshedildiğini son aylık ücretinin net 1.250,00 TL olup maaşın bir kısmının bankadan bir kısmının elden ödendiğini, işyerinde 08.00-20.30 saatleri arasında ve cumartesi günleri 08.00-15.00 arasında çalıştığını, genel tatil günlerinde de çalışmasına rağmen karşılığı ücretlerin ödenmediğini, yıllık izinlerinin kullandırılmadığını, alacaklarının ödenmesi için ihtarname göndermesine rağmen haklarının ödenmediğini iddia ederek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti ve genel tatil ücreti alacaklarının faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili özetle alacakların zamanaşımına uğradığını, davacının ücretinin asgari geçim indirimi dahil net 862.00 TL olduğunu, davacının yıllık izinlerini kullandığını, işyerinde hafta içi 08.00-18.00 saatleri arasında çalışan ve cumartesi günleri ihtiyaç halinde 13.00'e kadar çalışan davacının bu çalışma süresi haftalık 45 saati aşmadığından fazla mesai ücreti talep edemeyeceğini, ayrıca genel tatil günlerinde de çalışma yapılmayıp istisnai olarak çalışıldığında ücretinin bordrolara yansıtılarak ödendiğini savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
Somut uyuşmazlıkta davacı dava dilekçesinde yıllık izinlerinin kullandırılmadığını iddia ederek yıllık izin ücreti talebinde bulunmuştur. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, bilirkişi davacının 113 gün izin kullandığını tespit ederek, bakiye 77 gün üzerinden yıllık izin ücreti alacağını hesaplamış ise de bu hesap yöntemi hatalıdır.
Dosyadaki bilgi ve belgelere göre davacının kullandığı izin gün sayısı 134’tür. Ayrıca fesihten sonra davacıya 17/03/2014 tarihinde (dosyada mübrez banka dekontuna göre) 1.366,00 TL tutarında yıllık izin ücreti ödenmiş olup, bu ödeme de mahsup edilmemiştir.
Bu nedenle mahkemece davacının hizmet süresine göre hak kazandığı izin gün süresinden kullandığı anlaşılan 134 gün tenzil edilerek izin ücreti hesaplandıktan sonra, fesihten sonra ödenen 1.366,00 TL de mahsup edilerek sonuca gidilmesi gerekirken, eksik inceleme ile hüküm tesisi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 23.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.